راهکارهاي پيشگيري انتظامي از بروز پرخاشگري در مجموعه هاي ورزشي (مورد مطالعه: استاديوم آزادي تهران)

زمينه وهدف : نيروي انتظامي طي سال هاي اخير، با رويکرد جديد جامعه محوري، تلاش مضاعفي را با تکيه بر توانمندي هاي بالقوه اجتماع براي کاهش جرائم و رفتارهاي خشونت آميز مدنظر قرار داده است. اين پژوهش با توجه به موضوع فوق الذکر، تلاش کرده است؛ به بررسي راهکارهاي پيشگيري انتظامي از بروز خشونت هاي ورزشي از ديدگاه تماشاگران بپردازد.
روش شناسي: اين تحقيق از نوع کاربردي است و براي انجام آن از توصيف پيمايشي استفاده شده است. جامعه آماري تحقيق حاضر 86277 نفر از تماشاچيان مسابقه فوتبال بين دو باشگاه پرسپوليس و استقلال است. حجم نمونه بر اساس فرمول نمونه گيري کوکران 381 نفر تعيين شده و به منظور انتخاب نمونه ها، از روش نمونه گيري طبقه اي استفاده شده است. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه محقق ساخته که اعتبار آن توسط خبرگان تاييد شده، استفاده شده و سنجش پايايي پرسشنامه از طريق ضريب آلفاي کرونباخ (a=0.89) محاسبه شده است. به منظور آزمون فرضيه هاي تحقيق، ابتدا نرمال بودن داده هاي پژوهش توسط آزمون شاپيرو-ويلک مورد بررسي قرار گرفته و از آزمون آماري T تک نمونه اي و آزمون ناپارامتريک خي دو، جهت آزمون فرضيه هاي تحقيق، استفاده شده است.
يافته ها و نتايج: آزمون فرضيات تحقيق نشان داد که از ديدگاه تماشاگران فوتبال، تاثير عوامل پنج گانه شامل: تعامل پليس با کانون هاي فرهنگي؛ نظارت پليس و بهره گيري از تسهيلات؛ آموزش و کنترل ليدرها؛ برنامه هاي آموزشي پليس در رسانه ها؛ توانمندي نيروي انساني و تجهيزات پليس، بر کاهش پرخاشگري در فوتبال، در حد زياد است که در اين ميان آموزش و کنترل ليدرها، بيشترين تاثير و توانمندي نيروي انساني و تجهيزات پليس، کمترين تاثير را بر کاهش پرخاشگري در ورزشگاه ها داشته است.