بررسي ارتباط انگيزه پيشرفت تحصيلي و مديريت زمان با موفقيت تحصيلي دانشجويان كارشناسي دانشكده پيراپزشكي دانشگاه علوم پزشكي ايران

سهرابي زهره; قوتي فاطمه; ميرحسيني فخرالسادات; حسيني آغافاطمه

مشخصات مقاله

عنوان نشریه:

علوم پزشكي رازي (مجله دانشگاه علوم پزشكي ايران) : آذر 1395 , دوره 23 , شماره 150 ; از صفحه 35 تا صفحه 45 .

عنوان مقاله:

بررسي ارتباط انگيزه پيشرفت تحصيلي و مديريت زمان با موفقيت تحصيلي دانشجويان كارشناسي دانشكده پيراپزشكي دانشگاه علوم پزشكي ايران

نویسندگان:

سهرابي زهره, قوتي فاطمه*, ميرحسيني فخرالسادات, حسيني آغافاطمه

آدرس:

* دانشگاه علوم پزشکي ايران، تهران، ايران

چکیده:

زمينه و هدف: از آنجايي كه هدف اصلي ورود به دانشگاه موفقيت و پيشرفت تحصيلي است. شناسايي عوامل موثر در پيشرفت تحصيلي، يكي از مقوله هاي مهم و مورد پژوهش محققان مي باشد. مديريت زمان يا در واقع استفاده اثربخش از زمان، در جهان امروز لازمه پيشرفت و ارتقاست و با عنايت به اين كه انگيزه پيشرفت نيز باعث تحرك و پويايي و برنامه ريزي صحيح در حين تحصيل مي شود، بنابراين هدف از مطالعه حاضر ارتباط انگيزه پيشرفت تحصيلي و مديريت زمان با موفقيت تحصيلي دانشجويان مقطع كارشناسي دانشكده پيراپزشكي دانشگاه علوم پزشكي ايران تعيين گرديد.
روش كار: اين پژوهش از نوع مطالعه مقطعي توصيفي- تحليلي است. كل دانشجويان مقطع كارشناسي دانشكده پيراپزشكي دانشگاه علوم پزشكي ايران به جز دانشجويان ترم اول كه تعداد آنان 341 نفر بود به روش سرشماري وارد مطالعه شدند از اين تعداد 288 پرسشنامه (84.4 درصد) بصورت كامل تكميل گرديد. براي گردآوري داده ها از اطلاعات دموگرافيك و دو پرسشنامه مديريت زمان (بريتون و تسر) و انگيزه پيشرفت تحصيلي (هرمنس) به روش توزيع حضوري استفاده شد. در اين پژوهش ابتدا به بررسي روايي محتوايي پرسشنامه ها به شكل كمي با استفاده از دو شاخص نسبي روايي محتوا و شاخص روايي محتوا پرداخته شد. پس از جمع آوري اطلاعات با استفاده از نرم افزار مايكروسافت اكسل و SPSS و بهره مندي از آمارهاي توصيفي و تحليلي (ضريب همبستگي اسپيرمن و رگرسيون چند متغيره)، تجزيه و تحليل شد.
نتايج: يافته ها نشان داد، ميانگين و انحراف معيار سن دانشجويان 22.6±5.786 سال مي باشد. اكثريت دانشجويان (66.3 درصد، تعداد 191 نفر) زن، (82.6 درصد، تعداد 238 نفر) مجرد، (73.3 درصد، تعداد 211 نفر) در مقطع كارشناسي پيوسته، (27.1 درصد، تعداد 78 نفر) رشته اتاق عمل، (37.5 درصد، تعداد 108 نفر) ترم چهارم تحصيلي و ميانگين و انحراف معيار معدل دانشجويان 16.92±1.188 و اكثرا (68.4 درصد) بصورت غير خوابگاهي سكونت داشتند. ميانگين و انحراف معيار امتياز انگيزه پيشرفت تحصيلي در بين دانشجويان به طور كلي 84.3±8.3 مي باشد. ميانگين و انحراف معيار امتياز مديريت زمان 46.2±7.0 است. ضريب همبستگي اسپيرمن بين متغير موفقيت تحصيلي (معدل) و نمره انگيزه پيشرفت همبستگي خطي مستقيم معنادار وجود داشت (r=0.311، p<0.001). به طوري كه با افزايش انگيزه پيشرفت معدل افزايش يافته است. ضريب همبستگي اسپيرمن بين متغير موفقيت تحصيلي (معدل) و نمره مديريت زمان همبستگي خطي مستقيم معنادار وجود داشت (r=0.197، p=0.001) به طوري كه با افزايش نمره مديريت زمان نمره موفقيت تحصيلي (معدل) افزايش مي يابد.
نتيجه گيري: يافته هاي اين مطالعه نشان داد بين مديريت زمان و انگيزه پيشرفت تحصيلي با موفقيت تحصيلي رابطه معنادار وجود دارد. از آنجايي كه مي توان بر اساس انگيزه پيشرفت تحصيلي، موفقيت تحصيلي را پيش بيني نمود، سرمايه گذاري براي آموزش و تقويت انگيزه پيشرفت در جمعيت دانشجويان، مي تواند در پيشرفت تحصيلي آنها موثر واقع شود.