زمينه و هدف: در مطالعات قلبي- عروقي ازخودمراقبتي به عنوان ميزان پايبندي به توصيه هاي درماني، واكنش به علائم بيماري و اتخاذ شيوه هاي زندگي سالم نام برده شده است. پژوهش حاضر با هدف طراحي ابزار مناسب براي سنجش رفتارهاي خودمراقبتي در بيماران جراحي قلب انجام گرفته است.
روش كار: مطالعه يك بررسي توصيفي- تحليلي بود كه روي 420 بيمار جراحي قلب بيمارستان مركز قلب مازندران در سال 1394 انجام شد. پس از مطالعه متون علمي، مقالات و نظرات متخصصين، پرسش نامه اوليه ساخته شد و مورد ويرايش قرارگرفت. به منظور تعيين روايي، پايايي و ميزان برازش مدل با داده هاي به دست آمده بترتيب از روش هاي روايي محتوايي، تحليل همساني دروني و روش آزمون بازآزمون و تحليل عاملي تاييدي با استفاده از نرم افزار AMOS-22 استفاده شد.
يافته ها: جهت سنجش كيفي روايي محتوا، پيشنهادات ارائه شده توسط صاحب نظران در پرسش نامه اعمال گرديد. جهت سنجش كمي آن از كل 112 گويه اوليه، 15 گويه حذف شدند و با محاسبه 97 گويه باقيمانده، ميانگين CVI و CVR كل پرسش نامه به ترتيب 0.90 و 0.84 تعيين گرديد. ضريب آلفاي كرونباخ كل پرسش نامه 0.77 و ميانگين ضريب همبستگي r=0.88 بود. در تحليل عاملي تاييدي همه شاخص ها مناسب بودند.
نتيجه گيري: پرسش نامه طراحي شده از خصوصيات روان سنجي مناسب براي اندازه گيري رفتارهاي خودمراقبتي در بيماران جراحي قلب برخوردار است. پايايي و روايي پرسش نامه مطلوب و ساختار كلي سوالات مورد تاييد قرار گرفت.