پيش گيري از جرم از طريق معماري و شهرسازي (مورد مطالعه: خيابان هاي اصلي منطقه 4 شهرداري شهر کرمانشاه)

زمينه و هدف: بررسي هاي مکاني محل وقوع جرايم به خوبي نشان مي دهد مجرمين در ارتکاب جرم اغلب دست به انتخاب هاي کاملا منطقي زده و به دنبال ساده ترين، کم خطرترين و مناسب ترين فرصت ها و شرايط براي ارتکاب جرم هستند. شناسايي شرايط مکاني به وجود آورنده فرصت هاي جرم يا تسهيل کننده آن با تکيه بر اصول علم جغرافيا ضروري به نظر مي رسد.
روش شناسي: روش تحقيق در اين پژوهش از نوع پيمايشي با استفاده از پرسش نامه محقق ساخته بوده و جزء تحقيقات کاربردي محسوب مي شود. جامعه آماري اين پژوهش شامل کليه بناها در خيابان هاي اصلي منطقه 4 شهرداري شهر کرمانشاه است که به روش تمام شماري مورد بررسي و ارزيابي قرار گرفته است، هم چنين از آزمون کي دو تک متغيره ناپارامتريک و آزمون فريدمن براي تجزيه و تحليل داده ها استفاده شده است.
يافته ها و نتيجه گيري: رتبه بندي متغيرهاي عوامل موثر بر جرم زا بودن معماري نيز نشان مي دهد که قلمرو، نظارت، طرح هاي در دست اجرا يا رها شده، رويت ناپذير بودن (فضا هاي گم)، کنار هم قرار گرفتن مناطق مسکوني و تاسيسات ديگر، فضاهاي بدون کارکرد يا با کارکرد متناوب (تقسيم زماني کار)، نبود روشنايي، ساختمان هاي نيمه تمام و متروکه، سطوح L و U شکل (عقب نشيني و فرو رفتگي بدنه)، عدم ارتباط بين فرم و عملکرد، تصوير ساختمان، نداشتن متولي (عدم حضور مالک)، کنج ها، زيرگذر و زير پل ها، به ترتيب مهم ترين عوامل جرم زا در معماري شهري هستند.