بررسي شيوع سرمي استرونژيلوئيديازيس در بيماران مصرف كننده داروهاي سركوبگر سيستم ايمني در بوشهر، ايران در سال 1391

سابقه و هدف: استرونژيلوئيديازيس يك عفونت نماتودي انسان با انتشار جهاني است. افراد آلوده اغلب فاقد علايم مشخص باليني هستند ولي در بيماران با سيستم ايمني تضعيف شده، در صورت عدم درمان تا بيش از 80 درصد مرگ و مير را به دنبال دارد. از اين رو تشخيص دقيق و به موقع اين عفونت مي تواند از مرگ بيمار جلوگيري كند. بررسي حاضر به منظور تعيين شيوع استرونژيلوئيديازيس در دو گروه از افراد تحت شيمي درماني و همودياليزي شهرستان بوشهر صورت گرفت.
مواد و روش ها: در اين مطالعه توصيفي مقطعي، تمامي بيماران تحت شيمي درماني و همودياليزي شهر بوشهر در فاصله زماني مهرماه 1390 لغايت شهريورماه 1391، با استفاده از روش الايزا از نظر وجود آنتي بادي IgG ضد استرونژيلوئيدس مورد بررسي قرار گرفتند.
يافته ها: از مجموع 214 بيمار مورد بررسي، 4 نفر (1.9 درصد) از بيماران تحت شيمي درماني و 3 نفر (1.4 درصد) از بيماران همودياليزي از نظر آنتي بادي IgG ضد استرونژيلوئيدس مثبت بودند.
استنتاج: استرونژيلوئيديازيس به عنوان يك ريسك فاكتور تهديد كننده حيات در افراد تحت شيمي درماني و همودياليزي مطرح مي باشد، لذا پيشنهاد مي شود اين بيماران قبل از تجويز داروهاي سركوب كننده ايمني بدن، دياليز و نيز قبل از عمل پيوند كليه، تحت غربالگري استرونژيلوئيديازيس قرار گيرند.