تاثير آموزش حل مساله بر تغييرپذيري سبک شناختي وابسته به زمينه به مستقل از زمينه دانش آموزان متوسطه منطقه هليلان (کهره)

هدف از انجام اين پژوهش، اثربخشي آموزش از طريق حل مساله بر تغييرپذيري سبک شناختي وابسته به زمينه به مستقل از زمينه دانش آموزان بود. روش تحقيق آزمايشي، با پيش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماري کليه شامل همه دانش آموزان سال اول متوسطه پسر و دختر منطقه هليلان (کهره) استان ايلام در سال تحصيلي 1393-1392 و روش نمونه گيري به صورت خوشه اي چند مرحله اي بود. نمونه شامل 300 نفر از دانش آموزان بود (163 نفر پسر و 137 دختر) که بعد از مشخص شدن سبک شناختي آنها به صورت جايگزيني تصادفي در چهار گروه 20 نفري (دو گروه آزمايش و دو گروه کنترل) قرار گرفتند. ابزار پژوهش، آزمون تصاوير پنهان ويتکين و همکاران (1971) بود و مداخله آزمايشي براي هر کدام از گروه هاي آزمايش طي 6 اجرا شد و پس از اتمام جلسه هاي آموزشي از هر چهار گروه پس آزمون به عمل آمد. داده ها با استفاده از SPSS21 و آزمون کوواريانس دوراهه و تي همبسته تحليل شدند. نتايج نشان داد که اثربخشي آموزش از طريق حل مساله موجب تغييرپذيري سبک شناختي وابسته به زمينه به مستقل از زمينه دانش آموزان دختر و پسر مي شود؛ بنابراين با به کارگيري روش حل مساله مي توانيم سبک شناختي دانش آموزان را از وابسته به زمينه، به نابسته به زمينه تغيير دهيم.