بررسي نقش شيوه هاي فرهنگي پيشگيري از جرايم اخلاقي در فضاي مجازي

زمينه و هدف: گسترش روز افزون جرايم در فضاي مجازي با توجه به تاثيرات منفي که بر روي فرهنگ اجتماعي دارد، مورد توجه ويژه مسولان و کارشناسان فرهنگي، اجتماعي، سياسي و ساير حوزه ها بوده و براي پيشگيري و کاهش آن نياز به برنامه ريزي همه جانبه مي باشد و تنها با برخورد هاي امنيتي اين پديده قابل کنترل نمي باشد، هدف اين پژوهش بررسي نقش شيوه اي فرهنگي پيشگيري از جرائم اخلاقي در فضاي مجازي مي باشد.
روش شناسي: براي انجام اين پژوهش از روش توصيفي پيمايشي استفاده شده و اطلاعات مربوط به پژوهش از طريق پرسش نامه محقق ساخته که در بين 120 نفر از متوليان فرهنگي شهر همدان توزيع گرديده، جمع آوري شده است. فرضيه هاي پژوهش با استفاده از آزمون هاي ميانگين، انحراف معيار، کاي اسکوئر، آزمون فريد من و آزمون تي تک نمونه اي مورد بررسي قرار گرفتند.
يافته ها: به ترتيب مولفه هاي آگاه سازي خانوده ها با ميانگين 30.72 بيشترين نقش را در پيشگيري از جرايم اخلاقي در فضاي مجازي مطالعه موردي شهر همدان در سال 94 داشته و در رتبه اول قرار دارد و پس از آن ترويج سبک زندگي اسلامي با ميانگين 17.28 در رتبه دوم و نظارت همگاني با ميانگين 12.31 در رتبه سوم قرار دارد.
نتيجه گيري: نتايج پژوهش حاکي از آن است که بين متغيرهاي آگاه سازي خانواده ها، ترويج سبک زندگي اسلامي، نظارت همگاني، راه اندازي شبکه ملي اطلاعات و آموزش استفاده صحيح از ابزارهاي ارتباط جمعي با متغير پيشگيري از جرايم اخلاقي در فضاي مجازي رابطه معناداري وجود دارد.