بررسي انواع تعامل در محيط هاي يادگيري الکترونيکي با کيفيت يادگيري در پرديس هاي مجازي

هدف اين پژوهش، بررسي انواع تعامل در محيط هاي يادگيري الکترونيکي با کيفيت يادگيري در اين پرديس هاي مجازي است. اين مطالعه از نوع توصيفي- همبستگي است و به روش پيمايشي انجام شده است. جامعه آماري پژوهش شامل کليه دانشجويان کارشناسي ارشد پرديس هاي مجازي دانشگاه تهران (2179 نفر) است که 385 نفر از آنان به روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شده و به پرسشنامه محقق ساخته که بر اساس طيف ليکرت 6 درجه اي تدوين گرديد و روايي آن توسط صاحبنظران مورد تائيد قرار گرفت، همچنين پايايي آن نيز بر اساس ضريب آلفاي کرونباخ 0.93 به دست آمد، پاسخ دادند. يافته هاي پژوهش با استفاده از روشهاي آمار توصيفي و استنباطي به کمک نرم افزار spss نسخه 18، تحليل شد. نتايج آزمون ضريب همبستگي پيرسون نشان دهنده اين است که ميان انواع تعامل (يادگيرنده- ياددهنده، يادگيرنده- يادگيرنده، يادگيرنده- محتوا، ياددهنده- ياددهنده، ياددهنده- محتوا، محتوا- محتوا) با کيفيت يادگيري در پرديس هاي مجازي رابطه معني دار و مستقيم وجود دارد. همچنين نتايج آزمون فريدمن که به منظور رتبه بندي انواع تعامل مورد استفاده قرار گرفت نيز نشان داد که تعامل «يادگيرنده- يادگيرنده » داراي بيشترين اهميت و تعامل «محتوا- محتوا » داراي کمترين اهميت در ميان انواع تعاملات پرديس هاي مجازي مي باشد. لذا هر قدر انواع تعامل در دانشگاه ها و پرديس هاي مجازي بيشتر شود، دلگرمي و انگيزه دانشجويان نيز بيشتر شده و سبب يادگيري عميق تر، معنادارتر و با کيفيت تر آنان مي گردد.