بکارگيري تکنيک تاپسيس فازي در اولويت بندي گزينه هاي مديريت بيولوژيک منابع حوزه آبخيز (مطالعه موردي: حوزه آبخيز دره ناري سروستان فارس)

امروزه کاربري نامناسب اراضي و تخريب منابع طبيعي پيامدهايي مانند افزايش وقايع سيل و فرسايش خاک را بدنبال داشته است. در چنين شرايطي بايد با برنامه ريزي منسجم در منابع طبيعي با هدف کنترل، احياء و حفاظت از اين منابع اقدام کرد، که مديريت منابع حوزه آبخيز چنين اهدافي را برآورده خواهد کرد. اين تحقيق با هدف مديريت منابع آبخيز با رويکرد سناريوسازي، به ارزيابي پيامدهاي اقتصادي، اجتماعي، فيزيکي و اکولوژيک حاصل از مديريت بيولوژيک در حوزه آبخيز دره ناري سروستان پرداخته است. با انتخاب سه فعاليت مديريت بيولوژيک، هشت سناريوي مديريتي در منطقه تدوين شد. سپس با استفاده از مدل سازي بر اساس معيارهاي فيزيکي، اکولوژيک، اقتصادي و اجتماعي، پيامدهاي ناشي از اجراي هريک از سناريوهاي مديريتي و اولويت هريک از سناريوها بر اساس چهار معيار مذکور تعيين گرديد. در نهايت گزينه و سناريو برتر با استفاده از تکنيک تصميم گيري چند معياره و مدل تاپسيس فازي انجام شد. نتايج نشان داد که سناريو شماره هشت برترين سناريو و داراي اولويت اول بوده است. همچنين نتايج نشان داد، که تکنيک هاي تصميم گيري چند معياره از توانايي و قابليت بالايي در بيان ابعاد گوناگون مساله برخوردار بوده و ابزار مناسبي براي مديريت جامع منابع حوزه هاي آبخيز مي باشند.