تحليل شبکه سياست گذاري و انسجام سازماني دست اندرکاران بخش منابع طبيعي در استان سمنان

دستيابي به مديريت جامع منابع طبيعي بطور اصولي نيازمند ارتباط موثر و هماهنگ، همکاري و هم افزايي دست اندرکاران متعددي است که وظايف مشترک ولي متمايز دارند. بدين لحاظ شالوده مديريت جامع، با تمرکزگرايي و اعمال روش مديريت از بالا به پايين سازگار نيست. هدف اين تحقيق تحليل شبکه و انسجام سازماني دست اندرکاران بخش منابع طبيعي در استان سمنان مي باشد. در اين تحقيق، روابط سازمانهاي موجود در شبکه بر اساس بررسي فرايند انتقال اطلاعات و همکاري بين سازماني و با استفاده از روش کمّي تحليل شبکه اجتماعي و استفاده از شاخص هاي سطح کلان و مياني شبکه نهادي شامل اندازه شبکه، تراکم، ميزان دوسويگي پيوندها و تمرکز در سطح کلان و شاخص مرکز- پيرامون در سطح مياني مورد بررسي قرار گرفته است. پايش سياستي که در عنوان اين مقاله مورد تاکيد قرار گرفته است، اشاره به اين سوال دارد که سياست هاي مديريت جامع منابع طبيعي که دست کم در طول برنامه هاي چهارم و پنجم توسعه در دستور کار سياست گذاران و متوليان بخش منابع طبيعي کشور بوده، تا چه ميزان محقق شده است. بدين ترتيب در اين مقاله سعي شده است تا به سوال فوق به صورت کمي و با استناد به نتايج شاخص هاي تحليل ساختاري شبکه دست اندرکاران بخش منابع طبيعي در منطقه مورد مطالعه پاسخ داده شود. بر اساس نتايج اين تحقيق ميزان انسجام نهادي 40 درصد (ضعيف) و ميزان پايداري شبکه نهادي بر اساس شاخص دوسويگي نيز در حد 46.67 درصد (متوسط) مي باشد. بررسي شاخص مرکز- پيرامون نيز نشان داد که ميزان تراکم شبکه نهادي استان سمنان در زيرگروه کنشگران مرکزي 77 درصد و در زيرگروه کنشگران پيراموني 25 درصد است. نتايج به دست آمده ضمن تعيين ظرفيت هاي موجود براي اعمال مديريت جامع منابع طبيعي، ضرورت کاهش تمرکز در شبکه و تقويت روابط بين دست اندرکاران متعدد اين بخش را آشکار مي سازد.