بررسي تاثير سيگنال هاي بزرگ مقياس اقليمي بر بارش فصلي حوزه آبخيز مهارلو- بختگان

پيش بيني فرايندهاي آب و هوايي به ويژه پيش بيني بارندگي ابزار مناسبي در اختيار مديران حوزه هاي گوناگون قرار مي دهد تا با در نظر گرفتن اين پيش بيني ها، سياست هاي آينده را طراحي کنند. در اين تحقيق بعد از انتخاب موثرترين شاخص هاي اقليمي با روش تجزيه مولفه هاي اصلي (PCA)، تاثير سيگنال هاي اقليمي بزرگ مقياس بر بارش فصلي حوزه آبخيز مهارلو-بختگان به صورت همزمان و با تاخير توسط روش هاي آماري (ضريب همبستگي متقاطع و پيرسون) مورد بررسي قرار گرفت و با استفاده از مدل رگرسيون گام به گام اقدام به ارائه معادله رگرسيون براي پيش بيني بارش شد. نتايج نشان داد که در روش همبستگي متقاطع بين سري زماني SPI (متغير وابسته) در زمان (t) و سيگنال هاي اقليمي (متغير مستقل) در زمان (t-k) تنها شاخص SOI به صورت همزمان داراي ارتباط معني داري با بارش است، در حاليکه بيشتر شاخص ها با تاخير زماني مختلف با شاخص بارندگي استاندارد معنادار شده اند. در بررسي فصل به فصل سيگنال ها با شاخص بارندگي استاندارد با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون مشخص شد که سيگنال هاي اقليمي فصل بهار و تابستان ارتباط معني داري با SPI ندارند. طبق ضرايب تبيين (R²) و تاثير رگرسيوني استاندارد (Beta) در مدل هاي رگرسيوني گام به گام مشخص شد که بررسي همزمان و با تاخير فصل به فصل سيگنال ها (مثلا SPI فصل پاييز با شاخص هاي چهار فصل قبل) در روش همبستگي پيرسون نسبت به همبستگي متقاطع در زمان (t-k)، (که سيگنال هاي تمام فصول با هم نسبت به SPI تمام فصول تاخير داده مي شود) ارتباط بيشتري را با شاخص بارندگي استاندارد فصلي نشان مي دهد.