بررسي برخي از مواد آنتي سپتيك بر بيوفيلم سويه هاي استافيلوكوكي جدا شده از پوست بيماران بستري در تهران طي يک سال 1393-1394

زمينه و هدف: مصرف بي رويه و روزافزون آنتي بيوتيك ها و مواد بيوسايدي منجر به پيدايش سويه هاي مقاوم استافيلوكوكي شده است. هدف از اين مطالعه بررسي ميزان مقاومت بيوفيلم سويه هاي استافيلوكوكوس اورئوس جدا شده نسبت به اين تركيبات بوده است.
روش كار: 100 نمونه استافيلوكوكوس اورئوس از پوست بيماران بستري در بخش عفوني از دو بيمارستان شهداي تجريش و وليعصر شهر تهران طي يك سال جمع آوري شد. سويه هاي جدا شده از طريق آزمون هاي بيوشيميايي استاندارد تعيين هويت گرديدند و توسط واكنش زنجيره اي پليمراز PCR مورد تاييد قرار گرفتند. الگوي تعيين مقاومت سويه ها نسبت به آنتي بيوتيك هاي پني سيلين، آموكسي سيلين، آمپي سيلين، متي سيلين، كلاريترومايسين و بيوسايدهايي نظير ساولن، دكوسپت و دكونكس (درموسپت) با روش ديسك ديفيوژن و حداقل غلظت مهاركننده و كشندگي آن ها با روش ميكرودايلوشن تعيين گرديد. بيوفيلم سويه هاي مقاوم MDR بر روي ميكروپليت هاي پلي استيرني تشكيل گرديد.
يافته ها: اغلب سويه هاي جدا شده نسبت به پني سيلين، آموكسي سيلين، آمپي سيلين و متي سيلين مقاوم بودند و بيشترين حساسيت نسبت به كلاريترومايسين مشاهده گرديد. بررسي فنوتيپي تشكيل بيوفيلم نشان داد كه به ترتيب 6% (6 سويه)، 23.2% (23 سويه) و 50.4% (50 سويه) از جدايه ها قادر به تشكيل بيوفيلم به صورت قوي، متوسط و ضعيف مي باشند و تنها 20.4 درصد جدايه ها قادر به تشكيل بيوفيلم در محيط آزمايشگاه نبودند. بيوفيلم در حضور ساولن كمترين ميزان مقاومت و با دكونكس بيشترين مقاومت را نشان داد.
نتيجه گيري: شيوع سويه هاي مقاوم بيمارستاني با قابليت تشكيل بيوفيلم در ميان طيف وسيعي از بيماران مي تواند خطر جدي براي سلامت جامعه باشد.