تاثير تركيبي شناخت درماني گروهي و رژيم درماني بر كاهش وزن و خودكارآمدي زنان مبتلا به چاقي

زمينه و هدف: شيوع چاقي در جامعه رو به افزايش است و درمان آن هميشه با چالش هايي همراه بوده است. در سال هاي اخير روان درماني در كنار ساير درمان هاي چاقي جايگاه مهمي پيدا كرده است. اين پژوهش به مقايسه اثربخشي درمان تركيبي گروه درماني شناختي همراه با رژيم درماني با رژيم درماني به تنهايي بر افزايش كارآمدي و كاهش وزن زنان مبتلا به چاقي پرداخته است.
روش كار: از بين 168 آزمودني، پس از غربالگري نهايي و بررسي معيارهاي ورود، 16 آزمودني به صورت تصادفي ساده براي شركت در دو گروه درماني تركيبي و گروه رژيم درماني انتخاب شدند. پس از اندازه گيري وزن اعضاي هر دو گروه، پرسشنامه ي مقياس سبك زندگي مبتني بر كارآمدي وزن در اختيار آنان قرار گرفت. سپس مداخله شناخت درماني گروهي به گروه درمان تركيبي ارائه شد و از جلسه ي چهارم مداخله گروهي هر دو گروه تحت مداخله رژيمي در 8 جلسه و هر دو هفته يك بار انجام پذيرفت. در تحليل داده ها از دو روش قصد درمان (Intention to treat) و پري پروتكل (Pre-protocol) استفاده شد.
يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد كه به طور معناداري تركيب گروه درماني شناختي همراه با رژيم درماني منجر به كاهش وزن بيش تر (p<0.05 براي هر دو نمونه هاي قصد درمان و پرپروتكل) و نيز افزايش خود كارآمدي در زنان مبتلا به چاقي (p<0.05 براي هر دو نمونه هاي قصد درمان و پرپروتكل) مي گردد. ميان خود كارآمدي زنان مبتلا به چاقي در ابتداي درمان با ميزان كاهش وزن آن ها پس از درمان (p>0.05 براي هر دو نمونه هاي قصد درمان و پرپروتکل) و نيز ميان اين خودکارآمدي با نرخ ترک درمان ارتباط معناداري مشاهده نشد (p>0.05).
نتيجه گيري: يافته ها اثرات استفاده از گروه درماني چاقي در جهت افزايش موفقيت در كاهش وزن را نشان مي دهد.