پژوهش حاضر باهدف بررسي ديدگاه دانشجويان درباره نقش عوامل اجتماعي در تعليم و تربيت انجام شده است. روش پژوهش توصيفي از نوع پيمايشي است.همه شرکت کنندگان در اين پژوهش دانشجويان دوره کارشناسي دانشگاه يزد در نيمسال دوم سال تحصيلي 91 - 1390 بودند. بدين منظور 405 نفراز دانشجويان دانشگاه يزد به روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. ابزارتحقيق پرسشنامه اي نگرش سنج با 63 ماده بود. داده ها با استفاده از آزمون هاي همبستگي پيرسون، من ويتني وکروسکال واليس تحليل شدند. نتايج نشان داد تمام عوامل اجتماعي مورد بررسي، شامل فرهنگ، خانواده، گروه هاي دوستي، ورزش و سرگرمي و ارتباطات و اطلاعات، به ترتيب ذکر شده بيشترين تاثير را برتعليم و تربيت دارند و روابط معناداري بين جنسيت و اعتقاد به نقش عامل فرهنگ، وضعيت تاهل و شغل پدر و اعتقاد به نقش عامل خانواده، نوع سکونت با اعتقاد به نقش عامل گروه دوستي در تعليم و تربيت مشاهده گرديد. لذا در نظر گرفتن نقش اين عوامل در برنامه ربز يهاي فرهنگي و اجتماعي دانشگاه ها توصيه مي شود.