سابقه و هدف: آبميوه ها نوشيدني هايي با ارزش تغذيه اي فراوان، سرشار از آنتي اكسيدان ها، ويتامين ها و مواد معدني ضروري مي باشند، و به دليل خواص درماني خود به طور گسترده مصرف مي شوند. هدف از اين مطالعه، بررسي كيفيت باكتريولوژيك آبميوه در شهرستان شاهرود بود.
مواد و روش ها: اين مطالعه در بهار و تابستان سال هاي 94-1393 بر روي آبميوه هاي موجود در شهرستان شاهرود به روش توصيفي- مقطعي انجام گرفته است. از پرسشنامه خود اظهاري مواد غذايي وزارت بهداشت و درمان با اعمال برخي اصلاحات (بر حسب نياز) جهت تعيين كيفيت باكتريولوژيك آبميوه و ارتباط آن بين دانش ايمني مواد غذايي و اقدامات فروشندگان استفاد گرديد. در اين مطالعه همه واحدها (9 واحد) جزء جامعه پژوهش در نظر گرفته شدند و به صورت مراجعه حضوري و تكميل پرسشنامه انجام شد. به منظور تعيين كيفيت باكتريولوژيك آبميوه ها، نمونه برداري از اماكن آبميوه فروشي صورت گرفت. نمونه ها از نظر وجود استافيلوكوكوس، اشريشياكلي، كليفرم كل، شمارش مخمر و كپك به روش استاندارد آناليز شدند. نتايج بدست آمده با استانداردهاي موسسه استاندارد و تحقيقات صنعتي ايران مقايسه گرديد. سپس داده هاي مورد نظر پس از جمع آوري وارد نرم افزار Excel و spss گرديد.
يافته ها: حدود 16.12 درصد از نمونه هاي مورد مطالعه آلوده به استافيلوكوكوس، 22.58 درصد از نمونه آلوده به اشريشياكلي، 12.9درصد از نمونه آلوده به كليفرم كل، 38.7 درصد از نمونه آلوده به مخمر و 9.67 درصد از نمونه آلوده به كپك بوده اند. همچنين ارتباط معني داري بين پارامترهايي مانند ميزان سواد (تحصيلات) فروشندگان، ميزان فروش، نظافت محل، بهداشت يخچال، بهداشت فردي، بهداشت موادغذايي، بهسازي محيط وجود داشت (P?0.001).
نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه همه پارامترهاي بيولوژيكي بالاتر از سطح استاندارد قرار داشته، كه ناشي از عدم رعايت اصول و موازين بهداشت فردي، بهداشت مواد غذايي و بهسازي محيط اين اماكن مي باشد. بنابراين نيازمند مديريت و نظارت و آموزش هدفمند ايمني مواد غذايي براي جلوگيري از آلودگي ناشي از مواد غذايي با عوامل بيماري زا مي باشد، و تاكيد بيشتري بر رعايت آيين نامه ماده 13 مي باشد.