تاثير آموزش حافظه کاري هيجاني در راهبردهاي تنطيم شناختي هيجان نوجوانان مبتلابه اختلال استرس پس از ضربه

هدف اين پژوهش بررسي تاثير آموزش حافظه کاري هيجاني در راهبردهاي تنطيم شناختي هيجان نوجوانان مبتلابه اختلال استرس پس از ضربه بود. براي اين منظور، 5 نفر نوجوان (3 دختر و 2 پسر) از يکي از مراکز نگهداري کودکان کار در شهر کرج با استفاده از ابزارهاي تشخيصي (مصاحبه باليني ساختاريافته و مقياس تاثير رويداد (ويس و مارمر، 1997) و به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. افراد انتخاب شده به صورت انفرادي، طي 20 جلسه تحت آموزش حافظه کاري هيجاني قرار گرفتند و همه افراد در سه مرحله (قبل از آموزش، پس از آموزش و 2 ماه پيگيري) به وسيله پرسشنامه راهبردهاي نظم جويي شناختي هيجان ارزيابي شدند. براي تجزيه تحليل داده ها از تحليل واريانس با اندازه گيري مکرر و آزمون تعقيبي بون فرني استفاده شد. نتايج تجزيه وتحليل داده ها بيانگر اين بود که آموزش حافظه کاري هيجاني منجر به بهبود راهبردهاي سازگارانه تنظيم شناختي هيجان در مولفه تمرکز مجدد بر برنامه ريزي و ارزيابي مجدد مثبت در آزمودني ها و همچنين کاهش راهبردهاي ناسازگارانه تنظيم شناختي هيجان در مولفه هاي ملامت خويشتن، ملامت ديگران و فاجعه سازي آزمودني ها از مرحله پيش آزمون تا پس آزمون و پيگيري شده است. با توجه به نتايج پژوهش حاضر، مي توان گفت آموزش حافظه کاري هيجاني، گزينه مناسبي براي بهبود راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان در نوجوانان مبتلابه اختلال استرس پس از ضربه مي باشد.