رابطه هم خانگي در ايران: بررسي کيفي علل و انگيزه هاي گرايش به آن

با توجه به ظهور شکل هاي جديد روابط قبل از ازدواج در ساليان اخير در ميان جوانان، مطالعه حاضر با هدف کشف علل و انگيزه هاي افراد براي انتخاب اين سبک زندگي انجام شد. در اين مطالعه، روش شناسي کيفي به عنوان روش شناسي غالب انتخاب گرديد. جهت يافتن افراد نمونه از تکنيک نمونه گيري گلوله برفي بهره گرفته شد. بعد از يافتن چند نمونه اول از طريق دوستان و آشنايان، همان نمونه ها پس از مصاحبه و فرايند جلب اعتماد، رابط و واسطي شدند براي آشنايي و مصاحبه با نفرات بعدي. براي گردآوري اطلاعات از 23 زن و مرد که داراي رابطه هم خانگي بودند مصاحبه عميق و نيمه ساختاريافته به عمل آمد. افراد شرکت کننده اکثرا در شهرهاي بندرعباس، کرمان و تهران سکونت داشتند. داده هاي به دستامده با رويکرد تفسيري تحليل شدند. بعد از تجزيه وتحليل داده ها با رويکرد تفسيري، 6 مقوله ي اصلي با عناوين: آمادگي براي ازدواج و نگراني از پيامدهاي آن، مزاياي اقتصادي، نيازهاي عاطفي و جنسي، نگراني از پيامدهاي طلاق، کم رنگ شدن نقش نظارتي و حمايتي خانواده، آزمودن سازگاري و ازدواج آزمايشي، به عنوان دلايل گرايش افراد به روابط هم خانگي استخراج گرديد.شيوع آرام و خزنده روابط هم خانگي، آمار بالاي طلاق، وفور خيانت هاي عاطفي و جنسي افراد متاهل و شيوع سبک هاي غربي روابط قبل از ازدواج همگي بنيان خانواده ايراني را نشانه رفته اند. و حل اين معضلات نيازمند عزم جدي مسئولان و متخصصان در سطح کلان جهت بازنگري در سياست گذاري هاي شغلي، کارآفريني، محتواي رسانه ملي، تحصيلات عالي و حوزه فرهنگ مي باشد.