پژوهش حاضر به منظور بررسي نقش واسطه اي اهداف پيشرفت در ارتباط بين ساختار هدف نظام آموزشي و پيشرفت تحصيلي دانشجويان انجام شده است. جامعه پژوهش شامل کليه دانشجويان دانشکده هاي فني و مهندسي 5 دانشگاه سراسري تهران مي باشد که با روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي تعداد 400 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شده است. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل پرسشنامه ساختار هدف کلاسي ميگدلي و پرسشنامه اهداف پيشرفت اليوتومکگرگور مي باشد و براي اندازه گيري پيشرفت تحصيلي دانشجويان از معدل کل دانشجويان درترم گذشته استفاده شده است. داده هاي پژوهش از طريق مدل معادلات ساختاري، مفروضه پژوهش را مورد بررسي قرار دادند. نتايج پژوهش بيان کننده اين است که ساختار هدف با واسطه گري کامل اهداف پيشرفت، 23 درصد از تغييرات پيشرفت تحصيلي دانشجويان را تبيين مي کنند و به ترتيب اهداف پيشرفت رويکردي- عملکردي، ساختار هدف رويکردي- عملکردي، ساختار هدف تسلطي، اهداف پيشرفت رويکردي- تسلطي، اهداف پيشرفت اجتنابي- تسلطي، اهداف پيشرفت اجتنابي- عملکردي و ساختار هدف اجتنابي- عملکردي، پيشرفت تحصيلي دانشجويان را تبيين مي کنند. با توجه به ادراک بيشتر ساختار هدف عملکردي در دانشجويان و هدف گزيني عملکردي آنها، پيشنهاد مي شود برنامه ريزي ساختار آموزش عالي بيشتر مبتني بر ساختار هدف تسلطي باشد تا با هدايت دانشجويان به سمت اهداف پيشرفت تسلطي، ميزان تعهد آنان را به يادگيري افزايش دهند.