تحليل توابع حاکم بر ديناميک ساختار تعادلي بارش ماهانه و سالانه در ايستگاه همديد شيراز

به کارگيري منطق آشوب، برخال و فازي در شناخت بسياري جزئيات در پديده هاي طبيعي که تاکنون غير قابل توضيح و توصيف بودند، سودمند و راه گشاست. در اين چارچوب با هدف تعيين ديناميک تعادلي ساختار حاکم بر رفتار بلند مدت (1951-2014) فراسنج ماهانه و سالانه بارش در ايستگاه همديد شيراز از تحليل توابع غير خطي سيمپلکسي بارش استفاده شد. به اين منظور جهت تحليل منطق حاکم بر بارش ايستگاه شيراز از روند جبري فراواني رخداد هر يک از مقادير واقعي بارش ماهانه و سالانه در يک ماتريس وتري استفاده گرديد، سپس همبستگي ميان درون دادها (x) و برون دادها (y) توابع مثلثاتي ناشي از ماتريس وتري مقادير مطلق بارش و فراواني رخداد آن محاسبه و ضوابط مورد نظر استخراج گرديد. يافته هاي پژوهش نشان داد ديناميک بارش ماهانه شيراز با استدلال به جبر سيمپلکسي به صورت تابع Y=0.5717x^-906 تعريف مي گردد و با توجه به اينکه همبستگي بين درون داد و برون داد سيمپلکسي ناشي از ماتريس وتري در بالاترين حد خود در ميان توابع محاسبه شده و با رعايت دوره گردش 2KII در ضابطه پولي نوميال مثلثاتي با درجه دو نسبت به بردارهاي y & x با همبستگي بيش از 0.5 مي باشد (0.6)، بنابراين ساختار حاکم بر فراسنج بارش ماهانه از تابع برخالي پيروي مي نمايد. اين روند در قالب زمان سالانه نيز از همين ساختار پيروي مي کند. به عبارت ديگر ساختار ماهانه و سالانه فراسنج بارش در شيراز از ساختار آشوبي به سمت ساختار برخالي و از حالت ناتعادلي به عدم تعادل ميل مي نمايد.