ارائه پرتوکل روان پويايي شن درماني گروهي کوتاه مدت در نوجوانان داغديده

از دست دادن عزيزي که فرد با او رابطه عميقي داشته است به مثابه سقوط در گودالي بي انتها، احساس ناخوشايندي است که مي تواند باعث سوگ در فرد شود. اين واکنش ها بسته به چگونگي رخداد حادثه، اعتقادات اجتماعي، فرهنگي و به طورکلي مضمون و معناي که مرگ از ديد افراد دارد متفاوت است. يکي از گروه هاي آسيب پذير در برابر فقدان، نوجوانان هستند. احساس تعلق داشتن در اين دوره از اهميت ويژه اي برخوردار است. سوگ مي تواند فرضيات شخص درباره جهان (انطباق معنوي)، ارتباط با ديگران و هويت شخصي (دنيايي دروني) را برهم زند. از اين رو انجام اقداماتي براي التيام زخم هاي ناشي از فقدان، ضروري هست. در ميان رويکردهاي گوناگون بازي درماني، يکي از بهترين درمان ها داغ ديدگي براي نوجوانان است. بازي درماني، هوشيارسازي و کلامي ساختن آن چيزي است که ناهشيار و غيرکلامي است. شن درماني، نوعي از بازي درماني است که براي افراد فرصتي را فراهم مي کند تا خود را خلاقانه و به صورت غيرکلامي بيان کنند. با توجه به اين که تفاوت هاي فرهنگي در حل و فصل اين فرآيند از اهميت ويژه اي برخوردار است، لازم است نظريات گوناگون حل فرآيند سوگ مورد بررسي و ارزيابي قرار گيرند تا پروتکل شن درماني براي نمونه ايراني حاصل شود. بدين منظور 25 نفر از افرادي که ظرف دو ماه تا دو سال گذشته يکي از بستگان درجه يک خود را ازدست داده بودند به صورت در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه هاي تجربه سوگ و فهرست صفات و آزمون محقق ساخته دست نوشته رويا و داستان زندگي من و شخص متوفي را تکميل کردند. در نهايت از طريق ادغام داده هاي حاصل از پرسشنامه ها (آمار توصيفي و استنباطي) و نظريات مرتبط با حل فرآيند سوگ پروتکل مدون براي کاهش تجربه شدت سوگ تهيه گرديد.