نقش عوامل ژئوموفولوژيک در توسعه فيزيکي شهرها با استفاده از نرم افزار GIS (مطالعه موردي: بخش ميمند- فارس)

فرايندهاي طبيعي به ويژه ژئومورفولوژي نقش مهمي در در روند مکان يابي، برنامه ريزي و توسعه شهرها بر عهده دارد. به نحوي که از گذشته تاکنون سعي شده که بهترين مکان به لحاظ محيطي و ژئوموفولوژيک براي استقرار و روند توسعه فيزيکي شهرها در نظر گرفته شود. در پژوهش حاضر به بررسي ژئومورفولوژي کاربردي و نقش آن در توسعه فيزيکي بخش ميمند با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS) و تکنيک هاي ارزيابي چند معياره تحليل سلسله مراتبي (AHP) پرداخته شده است. براي اين کار معيارهاي موثر از جمله: ارتفاع، شيب، جهت شيب، ليتولوژي، کاربري اراضي، سطح آب زيرزميني، بافت خاک، فاصله از آبراهه و فاصله از گسل استفاده شده است. هر کدام از معيار هاي مورد بررسي طبق نظر کارشناسي و با استفاده از نرم افزارExperchoice  وزن گذاري گرديد. در نهايت با توجه به مقايسه تحليلي، پهنه هاي مناسب وضع موجود شهر و نقشه ژئومورفولوژي منطقه بر اساس نقاط بحراني با پهنه هاي مناسب حاصل از تحليل سلسله مراتبي و سيستم اطلاعات جغرافيايي انجام گرفت. نتايج تحقيق حاکي از اين است که نقش عوامل ژئومورفولوژي در مکان گزيني بخش ميمند بسيار موثرتر از ديگر عوامل محيطي بوده است. همچنين تحليل داده ها نشان مي دهد که بخش ميمند و محلات مختلف آن در معرض تهديد عوامل مختلف محيطي قرار دارند. برخي از اين عوامل نظير شيب به صورت جدي محدوديت ايجاد نموده و شرايط نامناسبي را براي وقوع ساير مخاطرات محيطي نظير حرکات دامنه اي فراهم مي کند. بدين منظور بايد به تبعيت از فرايندهاي ژئومورفولوژيک روند گسترش شهر امتداد يابد.