واکاوي عوامل موثر بر شکل گيري و توسعه کژکارکردي هاي آموزشي عالي در ايران

بر اساس نتايج تحقيقات انجام شده، آموزش عالي ايران در انجام موثر کارکردهاي خود ناموفق بوده و دچارکژکارکردي هايي شده است. اين کژکارکردي ها تحت تاثير عوامل متعددي شکل مي گيرد. پژوهش حاضر با هدف بررسي عوامل موثر بر شکل گيري کژکارکردي هاي آموزش عالي و در چارچوب رويکرد کيفي و تحليل محتوا صورت گرفته است. جامعه پژوهش شامل کليه اساتيد و دانشجويان تحصيلات تکميلي دانشگاه هاي دولتي مي باشد، نمونه گيري در اين پژوهش بر اساس منطق نمونه گيري در روش هاي کيفي به صورت هدف مند و با استفاده از روش نمونه گيري ملاک محور و شبکه اي انجام شده است. تعداد اطلاع رسان هاي پژوهش بر مبناي اصل اشباع در تحقيقات کيفي شامل 28 نفر مي باشد و از دانشگاه هاي خوارزمي، شهيد بهشتي، تهران، تربيت مدرس و صنعتي شريف، تبريز، مشهد و موسسه پژوهش و برنامه ريزي آموزش عالي انتخاب شده اند. اطلاعات مورد نياز براي تحقيق با استفاده از مصاحبه آزاد جمع آوري شده اند. تجزيه و تحليل اطلاعات به دست آمده از مصاحبه ها در چند مرحله و با استفاده از راهبرد تحليل مضموني صورت گرفت. براي حصول اطمينان از اعتبار نتايج از مميزي همگنان و بازبيني اعضا استفاده شده است. نتايج به دست آمده از پژوهش نشان داد که عوامل موثر بر شکل گيري کژکارکردي هاي آموزش عالي را مي توان در 10 مقوله اصلي و 36 زيرمقوله طبقه بندي نمود.