بررسي رابطه ابعاد موانع سازماني با ابعاد انگيزش شغلي خود تعيين کنندگي

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه ابعاد موانع سازماني با ابعاد انگيزش شغلي خود تعيين کنندگي است. با روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي، نمونه اي شامل 250 نفر از کارکنان يک شرکت صنعتي در اهواز انتخاب شدند و دو پرسش نامه موانع سازماني (براون و ميچل، 1978) و انگيزش شغلي خود تعيين کنندگي (بليس، 1994) توسط آن ها تکميل شد. تجزيه و تحليل داده ها به روش همبستگي ساده و زيربنايي و تحليل رگرسيون چندگانه و با استفاده از نرم افزار SPSS-22 انجام شد. با توجه به نتايج همبستگي زيربنايي، نامناسب بودن اطلاعات کاري، اولويت بندي کارها و کمبود مواد و ابزار مهم ترين عوامل اثرگذار بر انگيزش شغلي خودتعيين کنندگي هستند. در ارتباط با تحليل رگرسيون نيز ابعاد انگيزش شغلي با حيطه هاي گوناگوني از موانع سازماني رابطه چندگانه معنادار داشتند.