منافع ملي جمهوري اسلامي ايران، تداوم و يا انقطاع حمايت از نظام کنوني سوريه؟

آنچه در بررس? تحو?ت اخ?ر خاورم?انه در اولويت قرار مي گيرد، رقابت شديد ميان دو ائتلاف عمده ي «محور ميانه رو» و «محور مقاومت» است. در اين ميان، سوريه از موقعيت ممتاز و تعيين کننده اي در عرصه ي رقابت ميان اين دو جريان متعارض برخوردار است. به طوري که محور عربي- غربي که تحولات به وقوع پيوسته در منطقه را در جهت تضعيف منافع خود مي پندارد، بر آن است تا با ساقط کردن نظام حاکم بر سوريه، نتيجه ي بازي را به نفع خود تغيير داده و ضمن تضعيف محور مقاومت، پل ارتباطي ميان دو بازيگر اصلي آن يعني ايران و حزب اله را قطع نمايد. از همين روست که با وجود تاکيد محور مقاومت بر راه حل سياسي، جريان ميانه رو، استفاده از تمام گزينه ها را مدنظر قرار داده است. در اين مقاله، در قالب نظريه ي سازه انگاري که چارچوبي شناخته شده در تحليل تحولات منطقه ي خاورميانه است، به بررسي دو هويت متعارض «مقاومت» و «ميانه روي» در منطقه پرداخته و بحران سوريه، از منظر رقابت ميان اين دو جريان تبيين مي گردد. هم چنين ا?ن نوشتار در پي پاسخ به ا?نسوال است که سياست تداوم و يا انقطاع حما?ت ا?ران از سور?ه و به تعبير ديگر، سقوط و يا بقاي حکومت بشار اسد، چه تاثيراتي بر منافع مل? جمهوري اسلامي ا?ران دارد؟ پاسخموقت به اين پرسش، به عنوان فرض?ه، آن است که حمايت از ثبات و تداوم دولت کنوني سوريه در مقطع کنوني، اقدامي در جهت منافع ملي جمهوري اسلامي و تقويت محور مقاومت در منطقه م? باشد. روش تحقيق در اين مقاله توصيفي- تحليلي مي باشد.