رابطه سازه هاي تعهد مربوط به کار با بازنشستگي داوطلبانه و تمايل به ترک شغل

تعهد يکي از مهم ترين متغيرهاي مربوط به کار است که بر ساير رفتارها و نگرش هاي شغلي تاثير دارد. هدف اين پژوهش بررسي رابطه سازه هاي تعهد مربوط به کار با بازنشستگي داوطلبانه و تمايل به ترک شغل در يک شرکت صنعتي با استفاده از دو نمونه از مديران بود. روش پژوهش از نوع همبستگي است.نمونه اول شامل 136 مدير سطح بالا و نمونه دوم شامل 347 مدير سطح مياني بود که به صورت تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. شرکت کنندگان در هر دو گروه نمونه به ابزارهاي پژوهش که عبارت بودند از: پرسش نامه چهار سوالي تمايل به ترک شغل و تمايل به بازنشستگي عريضي و گل پرور (1387)، پرسش نامه تعهد سازماني بالفور و وکسلر (1996)، مقياس مرکزيت کار پالي و همکاران (1994)، مقياس تعهد حرفه اي آرانيا و همکاران (1981) و پرسش نامه هاي دلبستگي شغلي و دلبستگي به کار کانونگو (1982) پاسخ دادند. يافته ها نشان داد که مرکزيت کار در هر دو گروه نمونه رابطه بيشتري با تمايل به بازنشستگي دارد. تعهد پيوستگي و تعهد همانندسازي شده نيز در هر دو گروه نمونه، رابطه بيشتري با تمايل به ترک شغل دارند. هم چنين سطح مديريت (بالا يا مياني) در روابط بين سازه هاي تعهد مربوط به کار با تمايل به ترک شغل و تمايل به بازنشستگي تفاوتي ايجاد نمي کند. نتايج نشان داد سازمان ها و مديران مي توانند با افزايش سازه هاي تعهد مربوط به کار از بازنشستگي داوطلبانه و تمايل به ترک شغل کارکنان خود بکاهند.