سازند کشکان در منطقه زاگرس عمدتا شامل رس، سيلت و ماسه سنگ با توپوگرافي تپه ماهوري و کاربري جنگل و ديمزار مي باشد. اين تحقيق در سرشاخه حوضه آبخيز مرک در استان کرمانشاه انجام گرفت. اهداف اين تحقيق بررسي فرسايش غالب سازند مارني کشکان و نهشته هاي حاصل از آن (پادگانه هاي آبرفتي) و نيز شناسايي کاني هاي غالب سازند و خاک حاصل از آن مي باشد. نمونه هاي خاک سطحي و سازند از نقاط با فرسايش خندقي و لغزش در صحرا برداشت و مورد آزمايش قرار گرفت. شدت فرسايش با مدل MPSIAC برآورد گرديد و کاني هاي خاک و سازند به روش تفريق پرتو ايکس شناسايي شدند. نتايج اين بررسي نشان داد که لغزش و فرسايش خندقي به ترتيب در اراضي تپه ماهوري و نهشته هاي کم شيب وجود دارد که با ايجاد ترک هاي سطحي شروع مي شوند. در پهنه هاي لغزشي، اسمکتيت کاني غالب سنگ و خاک اين سازند بوده و کوارتز، کلسيت، دولوميت و کائولينيت کاني هاي همراه بودند. در فرسايش خندقي ميکا-اسمکتيت کاني غالب، ورميکوليت کاني بعدي و ساير کانيها همراه شبيه منطقه لغزش مي باشد. شدت فرسايش سالانه منطقه لغزش و فرسايش خندقي با استفاده از مدل MPSIAC به ترتيب 16.66 و 12.50 تن در هکتار در سال برآورد گرديد. فاصله زياد بين لايه اي اسمکتيت موجب فرسايش پذيري خاک و پديده واگرايي و در نتيجه تشکيل فرسايش تونلي و بريدگي عمدي مي شود.