انتخاب مناسب ترين مدل پيش بيني زيتوده گياهي با استفاده از شاخص تنوع عملکرد ميانگين وزني جامعه (CWM)

در اين پژوهش پس از انتخاب مکان هاي نمونه برداري، ابتدا غناي گونه اي و شاخص تنوع عملکرد هر يک از ويژگي هاي گياهي (قابليت يا عدم قابليت تثبيت ازت، شاخص سطح برگ (LAI)، ارتفاع گياه، وزن 1000 دانه، طول برگ، طول دوره گلدهي و شاخص هاي کيفيت علوفه) در 54 واحدهاي نمونه برداري محاسبه شد و بر اين اساس سه فرض، وجود رابطه نزديک بين غناي گونه اي با زيتوده گياهي، وجود رابطه نزديک بين تنوع عملکرد ميانگين وزني جامعه با زيتوده گياهي و توجيه درصد قابل توجهي از تغييرات زيتوده گياهي توسط پارامترهاي محيطي و ويژگي هاي گياهي، مورد آزمون قرار گرفت و درنهايت اقدام به ساخت مدل هاي فرضي برآورد زيتوده گياهي گرديد. نتايج نشان داد که غناي گونه اي با مقدار ضريب تبيين برابر 0.03، شاخصي مناسب جهت پيش بيني زيتوده گياهي به حساب نمي آيد. از طرفي ديگر، ارزش ضريب تبيين شاخص تنوع عملکرد ميانگين وزني جامعه با زيتوده گياهي واحدهاي نمونه برداري، در حدود 0.53 شامل ويژگي هاي شاخص سطح برگ، ارتفاع گياه و طول برگ برآورد گرديد که به سبب توجيه درصد قابل توجهي از تغييرات زيتوده گياهي، مي تواند شاخص نسبتا مناسب در برآورد زيتوده گياهي به حساب آيد و از بين عوامل ادافيکي، پارامترهاي نيتروژن و پتاسيم حدود 32 درصد از تغييرات و از عوامل اقليمي پارامترهاي بارش و درجه حرارت حدود 35 درصد از تغييرات تنوع عملکرد زيتوده گياهي را توجيه مي کنند. نتايج حاصل از صحت سنجي مدل تلفيقي فاکتورهاي غيرزنده، ويژگي ها گياهي و تنوع عملکردي ميانگين وزني جامعه، شامل متغيرهاي بارش، طول برگ، درجه حرارت و کيفيت علوفه با مقادير R²=0.63 و 7.53= RMSE و با توجيه بيش از 76 درصد تغييرات زيتوده گياهي، در سطح معني داري يک درصد (Sig <0.01) مي تواند به عنوان مدلي مناسب در پيش بيني زيتوده گياهي به شمار آيد.