پيش زمينه و هدف: کيفيت زندگي منعکس کننده خواسته ها، اميدها و انتظارات کودکان و نوجوانان در ارتباط با حقايق کنوني و آينده زندگي آن هاست و افزايش و بهبود آن در فرزندان موجب سلامت روان، پيشرفت و تعالي خانواده و درنتيجه جامعه مي شود. پژوهش حاضر باهدف تعيين اثربخشي درمان راه حل- محور به شيوه گروهي بر بهبود کيفيت زندگي فرزندان انجام شد.
مواد و روش ها: طرح پژوهش حاضر يک طرح آزمايشي با گروه آزمايش و گواه با استفاده از روش پيش آزمون، پس آزمون و آزمون پيگيري است. جامعه آماري اين تحقيق شامل کليه دانش آموزان پسري است که در دبيرستان هاي متوسطه اول شهر اهواز در سال 94-93 مشغول تحصيل بودند. نمونه پژوهش شامل 30 دانش آموز مي باشد که با استفاده از روش نمونه گيري چندمرحله اي به طور تصادف در دو گروه آزمايش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمايش طي 7 جلسه 90 دقيقه اي به صورت يک جلسه در هفته، تحت مداخله درمان راه حل- محور به شيوه گروهي قرار گرفتند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه کيفيت زندگي (SF-36) استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصيفي و تحليل کوواريانس موردبررسي قرار گرفتند.
يافته ها: تجزيه و تحليل داده ها نشان داد درمان راه حل- محور به شيوه گروهي، کيفيت زندگي فرزندان و مولفه هاي آن (عملکرد جسماني، محدوديت ايفاي نقش ناشي از وضعيت جسماني، محدوديت ايفاي نقش ناشي از مشکلات هيجاني، نشاط، سلامت عاطفي، عملکرد اجتماعي، درد و سلامت عمومي) را در مرحله پس آزمون و آزمون پيگيري به طور معني داري افزايش داده است.
بحث و نتيجه گيري: به نظر مي رسد درمان راه حل- محور به شيوه گروهي مي تواند براي بهبود کيفيت زندگي فرزندان مورداستفاده قرار گيرد.