ساخت مدل کمي ژئومورفولوژي با استفاده از روش تحليل سلسله مراتبي سيستم ها (مطالعه موردي: حوزه آبخيز لتيان)

از سال هاي ابتدايي قرن بيستم مدل هاي مختلفي براي تخمين ميزان فرسايش و رسوب ابداع شده است که استفاده از اين مدل هاي تجربي محدود به شرايط خاص اقليمي و ژئومرفولوژي است که در آن طراحي شده اند. در اين مقاله به عنوان پايه مطالعات، از روش کيفي ژئومرفولوژي استفاده گرديد و با استفاده از روش AHP مدل کيفي ژئومرفولوژي به مدل کمي ژئومرفولوژي تبديل شد. اين مدل با استفاده از شرايط خاص ايران طراحي شده است. اساس اين روش بر اشکال گوناگون فرسايشي است که رخساره ناميده مي شود. سلسله مراتبي مورد استفاده بر اساس روش ژئومرفولوژي با 6 معيار پوشش گياهي، خاکشناسي، توپوگرافي، کاربري اراضي، اقليم، زمين شناسي و 16 شاخص درصد پوشش گياهي، فرم رويشي، بافت خاک، نفوذپذيري خاک، ماده آلي خاک، شيب، جهت، نوع کاربري اراضي، نوع بارش، متوسط بارندگي ساليانه و نوع سنگ مادري ساخته شد. پس از آن آمار رسوب برداشت شده در دوره آماري 30 ساله 1354 الي 1385 از ايستگاهاي هيدرومتري واقع در خروجي 4 مورد از زيرحوزه هاي منطقه مورد مطالعه، استخراج شده و در نهايت با متناظر قرار دادن شدت فرسايش محاسباتي و اين آمار مشاهداتي، نتيجه گيري شد که شدت فرسايش محاسبه شده از طريق مدل کمي ژئومرفولوژي با رسوب اندازه گيري شده در ايستگاه هيدرو متري با ضريب اعتماد 99 هماهنگي دارند. بدين ترتيب فرمول نهايي ارائه شده مورد پذيرش قرار گرفت.