مقايسه تاثير ورزش تاي چي و پياده روي بر قند خون ناشتاي افراد مبتلا به ديابت نوع 2

پيش زمينه و هدف: براي کنترل و پيشگيري از عوارض ديابت، پايش گلوکز خون و مراقبت هاي پرستاري ضروري مي باشد. استفاده از روش هاي غيردارويي مانند ورزش، به علت هزينه سنگين و عوارض ناشي از داروهاي شيميايي، مورد اقبال بسياري از افراد قرار گرفته است. هدف مطالعه حاضر مقايسه تاثير ورزش تاي چي و پياده روي بر قند خون ناشتاي بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 بود.
مواد و روش ها: در اين طرح نيمه تجربي سه گروهي که در سال 1395 در تهران انجام شد، صد بيمار مبتلا به ديابت نوع 2 به طور تصادفي به 3 گروه (تاي چي، پياده روي، کنترل) تقسيم شدند. پياده روي و تاي چي براي 30 دقيقه، 3 روز در هفته به مدت 8 هفته انجام شد. قند خون ناشتا يک روز قبل و يک روز بعد از مداخله کنترل شد. داده ها با استفاده از آزمون هاي آماري توصيفي، تي زوجي، آنووا، شفه و کاي دو در نسخه 16 نرم افزار SPSS در سطح معني داري کم تر از 0.05 تحليل شدند.
يافته ها: طبق آزمون تي زوجي، تفاوت ميانگين قند خون قبل و بعد از مداخله در گروه تاي چي همين طور در گروه پياده روي معني دار بود (P<0.05). اگرچه قند خون ناشتاي بعد از مداخله بين دو گروه پياده روي و کنترل کاهش بيشتري نسبت به دو گروه تاي چي و کنترل داشت اما تفاوت ميانگين قند خون ناشتاي بعد از مداخله بين دو گروه تاي چي و پياده روي معني دار نبود (P=0.571). تفاوت ميانگين قند خون ناشتاي بعد از مداخله بين دو گروه تاي چي و کنترل (P=0.001) و بين دو گروه پياده روي و کنترل معني دار بود. (P<0.0001).
بحث و نتيجه گيري: با توجه به نتايج پژوهش، انجام 8 هفته ورزش (تاي چي، پياده روي) بر کاهش سطح قند خون موثر است و لذا انجام هر دو اين ورزش ها به بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 توصيه مي شود. بااين حال پياده روي اثر بيشتري بر کاهش قند خون دارد.