تاثير اجراي مدل مراقبت پيگير بر مديريت خودمراقبتي بيماران نارسايي قلبي: يک مطالعه کارآزمايي باليني تصادفي شده

پيش زمينه و هدف: مديريت خود مراقبتي يکي از مهم ترين عوامل تعيين کننده در پيش آگهي بيماري نارسايي قلبي است که مي تواند منجر به بهبود علائم بيماري، عملکرد و كاهش مرگ ومير در اين بيماران گردد. مطالعه حاضر باهدف تعيين تاثير به کارگيري مدل مراقبت پيگير بر مديريت خود مراقبتي بيماران مبتلا به نارسايي قلبي بستري در بيمارستان عباسي مياندوآب انجام پذيرفت.
مواد و روش کار: در اين مطالعه کارآزمايي باليني، 80 نفر از بيماران مبتلا به نارسايي قلبي بستري در بخش هاي قلبي به روش نمونه گيري تصادفي به دو گروه 40 نفري آزمون (مدل مراقبت پيگير) و کنترل (مراقبت معمول) تقسيم شدند. در گروه آزمون، به مدت سه ماه از ابتداي فروردين تا انتهاي خردادماه سال 1395 مدل مراقبت پيگير اجرا و ميزان مديريت خود مراقبتي بيماران نارسايي قلبي دو گروه آزمون و کنترل در زمان هاي قبل و بعد از مداخله مورد مقايسه قرار گرفت. گردآوري داده ها با استفاده پرسشنامه دوبخشي مشخصات جمعيت شناختي و پرسشنامه اختصاصي شاخص خود مراقبتي بيماران نارسايي قلبي انجام گرديد. داده ها با استفاده نسخه 20 نرم افزار SPSS و آمار توصيفي (ميانگين و انحراف معيار) و استنباطي (آزمون هاي کاي دو، تي مستقل و تي زوجي) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته ها: ميانگين نمره مديريت خود مراقبتي قبل از اجراي مدل مراقبت پيگير در گروه آزمون 35.52 ± 14.69 و در گروه کنترل 33.00 ± 14.75 بود که ازنظر آماري بين دو گروه اختلاف معني داري مشاهده نشد (P=0.451)، اما پس از اجراي مدل مراقبت پيگير ميانگين نمره مديريت خود مراقبتي در گروه آزمون (55.38 ± 15.06) نسبت به گروه کنترل (34.50 ± 10.24) به طور معني داري افزايش يافت (P£0.0001).
بحث و نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي حاصل از مطالعه حاضر چنين نتيجه گيري مي گردد که اجراي اين مدل مراقبتي مي تواند به مديريت موثر خود مراقبتي بيماران مبتلا به نارسايي قلبي مزمن منجر گردد.