آنچه به عنوان بيداري اسلامي يا بهار عربي وارد ادبيات مربوط به سياست و حکومت در خاورميانه شده و موجبات سرنگوني حکومت هاي اقتدارگرا و متحد غرب در تونس، مصر و ليبي را فراهم نموده است و پايه هاي رژيم هاي ديکتاتوري عربي را در سراسر جهان عرب سست کرده است، کم و بيش داراي نقاط اشتراکي هستند که ناشي از هويت اسلامي و عربي اين کشورهاست، ولي عوامل متعدد داخلي و منافع بعضا متفاوت کشورهاي منطقه و بازيگران بين المللي، شدت و ضعف و نوع اين تحولات را در هر کشور دستخوش تغييراتي متفاوت با ساير کشورها کرده است. در اين نوشتار، تلاش مي گردد تا چگونگي شرايط بحرين نيز بررسي شود. بنابراين، سوال اين مقاله عبارت است از اين که «شرايط بحرين با توجه به دلايل بيداري اسلامي و سقوط حکام ديکتاتور در کشورهاي عربي و در مقايسه با ساير کشورهاي عرب در چه موقعيتي قرار دارد؟ اين سوال مهم که آيا بيداري اسلامي در بحرين به سقوط مي انجامد يا خير؟» بر اين اساس، فرضيه ي اين مقاله عبارت است از اين که «در ميان اعتراضات اکثريت شيعه ي بحرين به رژيم آل خليفه در پي حوادث بيداري اسلامي، به دليل بافت مذهبي متفاوت و متکثر و منافع کشورهايي چون آمريکا و عربستان شرايط متفاوتي را تجربه مي کند. علي رغم سرکوب گسترده در بحرين، به نظر مي رسد که حکومت آل خليفه بازساز مشروعيت و وجهه ي از دست رفته، خود را در ميان اکثريت معترض ملت بحرين مجددا احيا کند. روش تحقيق در اين پژوهش به صورت توصيفي- تحليلي مي باشد.