تحليل كيفيت آزمون عيني ساختارمند باليني در دانشگاه علوم پزشكي تهران

مقدمه: با رواج آزمون هاي مبتني بر عملكرد، استفاده از شاخص هاي مناسب براي اطمينان از كيفيت آنها ضروري است. اين مطالعه به بررسي متريك هاي آزمون عيني ساختارمند باليني (Objective Structured Clinical Examination) مي پردازد.
روش ها: در اين مطالعه توصيفي مقطعي درده ايستگاه آزمون OSCE پيش كارورزي سال 91 دانشگاه علوم پزشكي، نمره حدنصاب به روش رگرسيون مرزي تعيين شد و ميزان ردي محاسبه گرديد. ريشه ميانگين مربعات خطا (Root Mean Square Error) براي تخمين ميزان خطاي حدنصاب به كار رفت. ثبات دروني آزمون با آلفاي كرونباخ محاسبه و سپس مقدار خطاي استاندارد اندازه گيري (Standard Error of Measurement) تعيين شد. براي هر ايستگاه شاخص هاي آلفا در صورت حذف، R2، تمايز بين درجات، دشواري و تميز به دست آمد.
نتايج: در اين آزمون266 نفر از دانشجويان شركت نمودند.نمره حدنصاب كل 52.55 از 100 به دست آمد. 4 نفر (1.5 درصد) در آزمون رد شدند و RMSE معادل 0.45 بود. نمره 4.84SEM و آلفاي كرونباخ آزمون 0.70 محاسبه شدند كه در صورت حذف هر يك از ايستگاه ها بين 0.64 تا 0.70 متغير بود. مقدار R² از 0.16 تا 0.85 به دست آمد. شاخص تمايز بين درجات از 0.66 تا 1.93 بود. دامنه سختي و تميز به ترتيب 0.89-0.71 و 0.44-0.12 بود.
نتيجه گيري: ثبات دروني، خطاي آزمون و خطاي حدنصاب در حد قابل قبول بود. تمام ايستگاه ها از لحاظ آلفا در صورت حذف آيتم مطلوب بودند. R² در دو ايستگاه از حد مطلوب پايين تر بود. تمايز بين درجات به غير از يك ايستگاه خوب بود. ايستگاه ها نه چندان دشوار با قابليت تميز نه چندان بالا بودند كه در آزمون معياري مطلوب محسوب مي شود.