نقش متغيرهاي آموزشي در پيشرفت تحصيلي دانشجويان کارشناسي ارشد دانشکده روان شناسي و علوم تربيتي

پژوهش حاضر با هدف نقش متغيرهاي آموزشي در پيشرفت تحصيلي دانشجويان کارشناسي ارشد دانشکده روان شناسي و علوم تربيتي انجام شده است. اين پژوهش به لحاظ هدف از نوع کاربردي و به لحاظ روش از نوع علي - مقايسه اي و به لحاظ رويکرد از نوع کلي است. بر اساس متغير هاي شيوه گزينش (آموزش و پژوهش محور) و کارشناسي مورد پژوهش (مرتبط و غير مرتبط) دو گروهي و بر اساس دوره هاي تحصيلي (روزانه، شبانه و نيمه حضوري) و ترم تحصيلي (اول، دوم و سوم) سه گروهي است. جمعه آماري اين پژوهش کليه دانشجويان کارشناسي ارشد دوره هاي روزانه، شبانه و نيمه حضوري رشته هاي روان شناسي و مشاوره دانشگاه علامه طباطبايي بودند که در سال تحصيلي 90-89 به تحصيل اشتغال داشتند. براي توصيف از شاخص هاي توصيفي، ميانگين، انحراف معيار و خط استاندارد برآورد مستقل و تحليل واريانس يک راهه استفاده شد t ميانگين و براي استنباط آماري با توجه به فرضيه هاي تحقيق از آزمون نقش متغيرهاي آموزشي در پيشرفت تحصيلي دانشجويان کارشناسي ارشد دانشکده روانشناسي و علوم تربيتي استفاده شد. نتايج نشان داد اگر چه بر عملکرد تحصيلي دانشجويان دوره روزانه، شبانه و نيمه حضوري تفاوت معني دار به دست نيامده است، اما ميانگين عملکرد تحصيلي دانشجويان کارشناسي ارشد روزانه در مقايسه با دانشجويان شبانه و نيمه حضوري بالاتر و عملکرد تحصيلي نيمه حضوري بالاتر از شبانه بود.