رابطه هوش معنوي و جهت گيري مذهبي با بهزيستي روانشناختي و اضطراب وجودي در دانشجويان

هدف پژوهش حاضررابطه هوش معنوي و جهت گيري مذهبي با بهزيستي روانشناختي و اضطراب وجودي در دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد اهوازاست. حجم نمونه مورد مطالعه 380 نفر بودند که به روش نمونهگيريتصادفيطبقه اي انتخاب شدند. جهت جمع آوري اطلاعات از چهار پرسشنامه هوش معنوي، پرسشنامه نگرش مذهبي، پرسشنامه بهزيستي روانشناختي و پرسشنامه اضطراب وجودي استفاده گرديد. اين تحقيق از نوع همبستگي بود و براي تحليل آماري داده ها از تحليل کانوني استفاده شد. نتايج تحليل داده هاي اين پژوهش نشان داد که هر 4 نوع آزمون مربوط به تحليل واريانس مربوط به تحليل کانوني بين متغيرهاي هوش معنوي و جهت گيري مذهبي با بهزيستي روانشناختي و اضطراب وجودي به جرات مي توان گفت بين متغيرهاي مورد پژوهش در اين فرضيه مطلقا رابطه معنادار است و اين متغيرها بر روي هم اثرگذار است و مي توانند بر روي هم تاثير مثبت و مستقيمي داشته باشند. به عبارت ديگر ضريب همبستگي کانوني 0.97 و انحراف معيار آنها 0.93 بوده. البته ارزش ذره آنها 14.35 گزارش داده شده و اين بدان معناست که ضريب همبستگي کانوني در ريشه اول تقريبا 0.97 شده و اين يعني رابطه بسيار اثرگذار و معني دار بين متغيرها وجود داشته.