نقش سيستم سروتونرژيک در اثرات داروي ايمي پرامين بر افسردگي و برخي فاکتورهاي استرس اکسيداتيو بافت هيپوکمپ در موش هاي صحرايي نر مبتلا به استرس

زمينه: استرس با تغيير در ميزان نوروترنسميترهاي مرکزي بويژه سروتونين، سبب تغييرات رفتاري مي گردد. از آنجاييکه ايمي پرامين از جمله داروهاي موثر بر سيستم سروتونرژيک مغز مي باشد، اين مطالعه با هدف ارزيابي نقش سيستم سروتونرژيک در بروز پاسخ رفتاري استرس و افسردگي انجام شد.
روش کار: اين مطالعه در آزمايشگاه حيواني روي 30 سر موش صحرايي نر در فاصله زماني حدود 12 ماه انجام گرفت. حيوانات بطور تصادفي به 5 گروه: کنترل، تحت استرس بي حرکتي، تحت تيمار با ايمي پرامين (30mg/kg)، تحت تيمار با سيپروهپتادين(4mg/kg) و تحت تيمار با ايمي پرامين + سيپروهپتادين تقسيم شدند. براي اعمال استرس بي حرکتي از محدودکننده استفاده شد. در پايان دوره تيمار، از آزمون معلق ماندن دم براي ارزيابي رفتار شبه افسردگي استفاده شد و ميزان پراکسيداسيون ليپيدي و فعاليت آنزيم کاتالاز در گروه هاي تحت تيمار بررسي شد.
يافته ها: استرس بي حرکتي سبب افزايش معني دار زمان بي حرکتي و پراکسيداسيون ليپيدي و کاهش معني دار فعاليت آنزيم کاتالاز در مقايسه با گروه کنترل شد. تجويز ايمي پرامين يا سيپروهپتادين به تنهايي در مقايسه با تجويز همزمان اين داروها در کاهش زمان بي حرکتي موثرتر بود. هم چنين تجويز ايمي پرامين يا سيپروهپتادين ميزان پراکسيداسيون ليپيدي را به طور غيرمعني دار کاهش داد. درحاليکه تجويز ايمي پرامين در مقايسه با سيپروهپتادين سبب افزايش معني دار سطح فعاليت آنزيم کاتالاز شد. با اين حال تجويز هر کدام از داروهاي ايمي پرامين يا سيپروهپتادين به تنهايي تاثير بيشتري بر کاهش شاخص هاي استرس اکسيداتيو داشتند.
نتيجه گيري: استرس بي حرکتي با القاي آسيب کسيداتيو سبب بروز رفتار شبه افسردگي گرديد اما تجويز ايمي پرامين يا سيپروهپتادين رفتار شبه افسردگي ناشي از استرس را بهبود بخشيد. با توجه به اين که اين داروها از جمله داروهاي موثر بر سيستم سروتونرژيک مي باشند تصور مي شود، از طريق گيرنده هاي سروتونرژيک اين اثرات خود را اعمال کرده باشند.