نتايج حاصل از عمل جراحي طحال برداري در بيماران بتا تالاسمي ماژور

بيماران مبتلا به تالاسمي به علت نقض ارثي در زنجيره گلوبين همراه باناپا يداري گلوبولهاي قرمز نيازمند تزريق خون مكرر و به دنبال آن طحال بزرگ پيشرونده مي شوند كه اكثريت موارد براي كاهش ميزان و دفعات خون گيري و عوارض خونريزي مكرر نياز به عمل جراحي طحال برداري پيدا مي كنند. هدف از اين مطالعه بررسي نتايج عمل جراحي طحال برداري دراين بيماران مي باشد. اين بررسي بر روي 45 بيمار مبتلا به تالاسمي كه در طي ده سال گذشته 1379 - 1369 عمل جراحي طحال برداري شده بودند وجهت پيگيري به مركز تالاسمي بيمارستان شفا اهواز مراجعه مي كردند به صورت توصيفي و گذشته نگر انجام گرفت. از بين 45 بيمار 28 نفر (2/62%) تالاسمي ماژور و 17 نفر (8/37%) تالاسمي اينترمديت داشتند و اكثريت آنها بالاي 15 سال بودند. در 60% موارد طحال تا حد ناف يا بزرگتر از حد ناف، در 7 بيمار (5/15%) سنگ كيسه صفراي همزمان و در 11 بيمار  24.5% درد فضاعي ربع فوقاني چپ شكم و سيري زودرس داشتند. 43 بيمار5/95% ماهيانه بيش از 20 سي سي به ازا هر كيلوگرم وزن بدن خود مي گرفتند. بعد از عمل جراحي طحال برداري 23 بيمار (57/5%) بين يك ماه تا يكسال بعد از عمل و 6 بيمار (15%) بيش از يكسال بعد از عمل نياز به اولين خونگيري داشته و ميزان و دفعات خونگيري نيز كاهش يافت و تمام بيماران احساس راحتي و تحرك بهتري پيدا كردند. 3 بيمار66/6% دچار عارضه جراحي شده و عليرغم دريافت واكسن پنوموواكس قبل از عمل 9 بيمار 20%، دچار عوارض عفوني در طولاني مدت شدند. عمل جراحي طحال برداري با كاهش نياز به خونگيري و پيشگيري از عوارض حاصل از آن و رفع علائم بزرگي طحال دراين بيماران روش درماني مناسبي است مع هذا با توجه به عوارض عفوني حاصل از عمل جراحي طحال برداري 20% در اين بيماران عمل جراحي طحال برداري فقط در مواردي كه خونگيري مكرر و زياد بيمار باعث افزايش بروز عوارض خونگيري (هموكروماتوز) شده و يا بزرگي طحال وسيع و علامتدار بيمار پيدا ميكند توصيه مي شود.