تغذيه مصنوعي سفره هاي آب زيرزميني يكي از روش هاي جبران آب هاي مصرف شده از سفره ها و يا پالايش آب هاي سطحي توسط بهترين فيلتر طبيعي يعني خاك مي باشد. يكي از مشكلات طرح هاي تغذيه مصنوعي پديده كورشدگي است كه بر اثر مواد معلق موجود در آب و متناسب با خصوصيات خاك حوضچه ها رخ مي دهد. اين مقاله حاوي نتايج يك طرح تحقيقاتي است كه به بررسي آثار متقابل غلظت مواد معلق در آب، جنس پوشش سطح خاك حوضچه و عمق لايروبي بعد از رسوب گذاري در ميزان نفوذ پذيري حوضچه هاي تغذيه مصنوعي سفره هاي آب زيرزميني مي پردازد. در اين تحقيق چهار غلظت مختلف مواد معلق در آب و سه نوع متفاوت پوشش خاك در حالات مختلف در 16 حوضچه در آبرفت هاي اطراف رودخانه كن در شمال غرب تهران مورد آزمايش نفوذ قرار گرفتند. بر طبق نتايج به دست آمده، فيلتر شن دانه بندي شده در مرحله آبگيري حوضچه ها افت نفوذ كمتري نسبت به ساير گزينه ها داشته است. آزمايش نفوذ بر روي لايه رسوبي پس از رسوب گذاري نشان داد كه استفاده از فيلتر شن دانه بندي شده و ضايعات پنبه باعث نفوذ بيشتري خواهد شد. همچنين پوشش كمپوست (كود آلي بازيافتي) بهترين نتيجه را در احياي نفوذ پذيري خاك پس از لايروبي داشته است.