بررسي عوامل فردي و اجتماعي موثر بر نشاط اجتماعي زنان مورد مطالعه: زنان مناطق شهري و روستايي شهرستان دليجان

نشاط يکي از ضروري ترين خواسته هاي فطري و نيازهاي رواني انسان به شمار مي رود که نقش عمده اي در تعالي رواني و اجتماعي افراد جامعه ايفا مي نمايد. پژوهش حاضر با هدف شناخت وضعيت نشاط اجتماعي زنان شهري و روستايي دليجان به بررسي مهمترين عوامل فردي و اجتماعي موثر بر آن پرداخته است. جامعه آماري اين پژوهش متشکل از زنان (49-15 ساله) ساکن هشت منطقه شهرستان دليجان و شش روستاي دهستان جوشق بوده که با استفاده از فرمول نمونه گيري کوکران نمونه اي با حجم 700 نفر انتخاب شدند. اطلاعات لازم با روش پيمايش و با استفاده از ابزار پرسشنامه همراه با مصاحبه گردآوري شده است. پژوهش حاضر در تابستان 1391 در جامعه آماري مورد نظر اجرا شد و اطلاعات به دست آمده توسط نرم افزار آماري SPSS تجزيه و تحليل گرديد. يافته هاي توصيفي پژوهش نشان مي دهد افراد مورد مطالعه برحسب متغيرهاي زمينه اي و خانوادگي از نشاط متفاوتي برخوردار بوده اند. زنان متاهل بانشاط تر از زنان مجرد و بي همسر بر اثر فوت و طلاق بودند. ارتقاي پايگاه اقتصادي اجتماعي در افزايش ميزان نشاط اجتماعي زنان موثر بوده است. بر حسب يافته هاي تحليلي حاصل از رگرسيون چندمتغيره، از ميان عوامل اجتماعي، دو متغير مقبوليت اجتماعي و احساس عدالت اجتماعي در مناطق روستايي و پنج مقوله رضايت از زندگي، کيفيت زندگي، اعتقادات ديني، احساس عدالت اجتماعي و پايگاه اجتماعي اقتصادي در مناطق شهري، بيشترين سطح تغييرات نشاط اجتماعي زنان را تبيين نموده اند. براين اساس، به جرات مي توان ادعا نمود که نشاط اجتماعي در جامعه نمونه قبل از هر چيزي تابعي از کيفيت زندگي و احساس عدالت در جامعه بوده است.