علي بن موسي الرضا(ع) و سبک زندگي اسلامي در روابط اجتماعي

سبک زندگي، شامل مجموعه اي از رفتارها و الگوهاي کنش افراد بوده که معطوف به ابعاد هنجاري و معنايي زندگي اجتماعي است و از آنجا که آموزه هاي ديني بر شکل گيري و تثبيت باورها، ارزش ها و هنجارهاي اجتماعي اثرگذارند، مي توان گفت الگوهاي رفتاري پذيرفته شده در يک گروه اجتماعي، به ميزان زيادي متاثر از آموزه هاي ديني و گروه هاي مرجع معرفي شده از سوي دين است. نمود آشکار سبک زندگي را مي توان در حوزه روابط اجتماعي جست که در اين زمينه، اسلام بهترين الگوي رفتاري را سيره پيامبر گرامي اسلام(ص) و خاندان ايشان معرفي کرده است. در اين راستا، رفتار و گفتار امام رضا(ع)، به دليل شرايط خاص اجتماعي ايشان، مورد توجه نوشتار حاضر قرار گرفت. عصر امام رضا(ع) به علت قرار گرفتن در کانون زندگي ايرانيان و وجود حرم مبارکشان در ايران، مورد توجه بيشتري است و الگوگيري از سبک زندگاني ايشان به علت ارتباط روحي مي تواند اثر فراواني داشته باشد. مقاله پيش رو با استفاده از روش کتابخانه اي و به شيوه تحليلي - توصيفي به اين سوال مي پردازد که امام رضا(ع) در زمينه آراستگي، هم ياري، اخلاق گرايي و تعامل فرهنگي در ساحت نظري و عملي چگونه عمل کرده اند؟