اثر عصاره آبي دود گياهي بر برخي از صفات بالاي زميني و زيرزميني گندم زمستانه

اثر عصاره آبي دود حاصل از سوختن مواد گياهي، بر روي برخي از صفات بالاي زمين و زير زميني دو رقم گندم زمستانه (پيشگام و نويد) به صورت يک آزمايش فاکتوريل در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي با سه تکرار بررسي گرديد. در اين آزمايش اثر 3 غلظت عصارهآبي دود (0، 1:10 و 1:100) بر برخي از صفات شامل تعداد پنجه، طول ساقه، طول سنبله، طول ريشک، طول برگ پرچم، تعداد سنبلچه در سنبله، سطح برگ، وزن تر ساقه، وزن خشک ساقه، تعداد ريشه هاي بذري، طول ريشه، وزن تر ريشه، وزن خشک ريشه، نسبت وزن خشک ريشه به وزن تر آن، نسبت وزن خشک ساقه به وزن تر آن، نسبت وزن خشک ريشه به وزن خشک ساقه و نسبت وزن تر ريشه به وزن تر ساقه در دو رقم گندم بررسي شد. نتايج تفاوت هاي معني داري را بين سطوح مختلف عصاره دود براي بيشتر صفات نشان داد، به طوري که غلظت 1:100 براي بيشتر صفات داراي برتري نسبي در مقايسه با شاهد بود. همچنين بين دو رقم پيشگام و نويد از نظر تعدادي از صفات تفاوت معني داري وجود داشت و در کل رقم پيشگام داراي برتري نسبي بهتري در مقايسه با رقم نويد بود. اثر متقابل رقم در غلظت عصاره دود براي صفات طول ساقه، وزن خشک ساقه، نسبت وزن خشک ساقه به وزن تر ساقه و نسبت وزن تر ريشه به وزن تر ساقه معني دار گرديد که در اين حالت از روش برش دهي جهت تجزيه نتايج استفاده شد. بطور کلي، بهترين غلظت عصاره آبي دود، غلظت 1:100 بود و ارقام مورد مطالعه در برخي از صفات، پاسخ متفاوتي به کاربرد عصاره دودي نشان دادند. از بين دو رقم مورد مطالعه، رقم پيشگام پاسخ بهتري به کاربرد عصاره دودي نشان داد.