ارزشيابي برنامه آموزش پيشگيري از آسيب هاي ناشي از حوادث مدرسه اي در دانش آموزان ناشنوا و نيمه شنواي دبيرستاني بر اساس مدل اعتقاد بهداشتي

سابقه و هدف: دانش آموزان يکي از گروه هاي آسيب پذير در مقابل حوادث مي باشند. دانش آموزان ناشنوا و نيمه شنوا به علت معلوليتشان ممکن است نسبت به دانش آموزان عادي آسيب پذيرتر باشند. لذا هدف اين مطالعه ارزشيابي برنامه آموزش پيشگيري از آسيب هاي ناشي از حوادث مدرسه اي در دانش آموزان ناشنوا و نيمه شنواي مقطع دبيرستان بر اساس مدل اعتقاد بهداشتي بود.
مواد و روش ها: مطالعه نيمه تجربي حاضر در بين کليه دانش آموزان ناشنوا و نيمه شنواي دبيرستاني شهر همدان (دو مدرسه) در سال 1392 انجام شد. دانش آموزان به روش تصادفي در دو گروه مداخله (23 نفر) و کنترل (27 نفر) قرار گرفتند. داده ها توسط پرسشنامه اي شامل سوالات مربوط به متغيرهاي جمعيت شناختي، سازه هاي مدل اعتقاد بهداشتي، آگاهي و رفتارهاي پيشگيري کننده به صورت خودگزارش دهي، قبل و دو ماه بعد از مداخله آموزشي در دو گروه تکميل گرديد. مداخله آموزشي شامل ارائه يک کتابچه طراحي شده و برگزاري 5 جلسه آموزشي بود. براي تحليل داده ها از نرم افزار SPSS-16 و آزمون هاي تي زوجي، فيشر، تي مستقل و آزمون کاي دو استفاده شد.
يافته ها: يافته ها نشان داد بعد از مداخله آموزشي افزايش ميانگين نمرات آگاهي (P=0.002)، رفتارهاي پيشگيري کننده (P=0.001) و سازه هاي مدل اعتقاد بهداشتي شامل شدت درک شده (P=0.001)، منافع درک شده (P=0.001)، خودکارآمدي (P=0.001) و راهنما براي عمل (P=0.001) در گروه مداخله در مقايسه با گروه کنترل معني دار بود.
نتيجه گيري: نتايج مطالعه نشان داد که مداخله آموزشي بر مبناي مدل اعتقاد بهداشتي مي تواند سبب ارتقاء رفتارهاي پيشگيري کننده از آسيب هاي ناشي از حوادث مدرسه اي در دانش آموزان ناشنوا و نيمه شنوا گردد.