تعيين اثربخشي حالات مختلف سامانه تهويه بر کاهش ميزان مواجهه شغلي کارکنان درماني با بيوآئروسل ها

زمينه و هدف: هواي بيمارستان ها مي تواند حاوي طيف وسيعي از ميکروارگانيسم هاي بيماري زا باشد که بر سلامت و آسايش پرسنل و بيماران درماني تاثير دارد. مطالعه حاضر با هدف تعيين اثربخشي حالات مختلف سيستم تهويه بر ميزان مواجهه فردي پرسنل درماني با بيوآئروسل هاي هوابرد در اتاق ايزوله، با در نظر گرفتن محل استقرار تخت بيمار و پرسنل درماني انجام گرفت.
روش بررسي: در اين مطالعه ضمن اعمال 5 حالت تهويه، هر يک در چهار ظرفيت مختلف به يک اتاق ايزوله يک تخته بيمارستاني که در آن يک بيمار مسلول بستري شده بود، 2 چيدمان براي تخت (حالت اول گوشه اتاق و حالت دوم وسط اتاق) و دو نحوه استقرار پرسنل درماني (حالت اول کنار تخت و بالاي سر بيمار و حالت دوم پايين تخت بيمار) از هواي اتاق نمونه برداري فردي بعمل آمد. جهت نمونه برداري فردي از روش فيلتراسيون توصيه شده توسط کنفرانس دولتي بهداشت صنعتي آمريکا ACGIH استفاده شد.براي تعيين ارتباط ميان متغيرها و تعيين تاثير آن ها از آزمون Post hoc Dunnett's test استفاده شد.
يافته ها: بيشترين مواجهه شغلي با بيوآئروسل ها در زماني که سيستم تهويه خاموش بود مشاهده گرديد و استفاده از حالات مختلف تهويه سبب کاهش معني دار (P_value<0.001) مواجهه فردي پرسنل با بيوآئروسل ها گرديد. بهترين ظرفيت تهويه مربوط به 12 بار تعويض هوا در ساعت بود. نتايج آناليز آماري اختلاف معني داري را ميان تراکم آلاينده ها و محل استقرار پرسنل در محل 1 و 2 و مکان تخت 1 و 2 نشان نداد (P_value>0.05).
نتيجه گيري: استفاده از سيستم تهويه با ورود هوا از طريق يک دريچه گرد از سمت يک ديوار و تخليه هوا از طريق يک دريچه خطي نصب شده در ديوار مقابل با ظرفيت تهويه 12 بار تعويض هوا در ساعت موثرترين راه کاهش مواجهه فردي با بيوآئروسل هاي هوابرد در اتاق ايزوله است.