ارزيابي نقش گردشگري روستايي در توانمندسازي اجتماعي روستايي (مورد مطالعه: روستاي ده زيارت، شهرستان بوانات، استان فارس)

به عقيده صاحب نظران، رسيدن به اهداف توسعه پايدار روستايي بدون مشارکت آحاد ساکنان اين نواحي غير ممکن خواهد بود. با وجود اين، عوامل اجتماعي و فرهنگي مختلفي مانع حضور و مشارکت روستاييان در عرصه فعاليت هاي اجتماعي مي شود. ايجاد توانمندي اجتماعي روستاييان، از طريق توسعه گردشگري، مي تواند نقش مهمي در غلبه بر انگاره هاي توسعه نيافتگي و بهبود تعاملات و ارتباطات اجتماعي ساکنان اين نواحي داشته باشد. بر همين اساس، هدف اين پژوهش، بررسي نقش گردشگري روستايي در توانمندسازي اجتماعي ساکنان روستاي ده زيارت از توابع شهرستان بوانات در استان فارس است. ماهيت اين تحقيق کاربردي؛ روش اجراي آن توصيفي - تحليلي؛ و نوع آن، پيمايشي است. ساکنان روستاي ده زيارت (داراي فعاليت گردشگري) و روستاي چنارويه (فاقد فعاليت گردشگري) جامعه آماري اين تحقيق را تشکيل مي دهند. نمونه آماري اين پژوهش از طريق فرمول کوکران و به تعداد 300 نفر (150 نفر از روستاي ده زيارت و 150 نفر از روستاي چنارويه) تعيين شده است. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد گردشگري در توانمندسازي اجتماعي ساکنان روستاي ده زيارت نقش بسزايي دارد، به طوري که نتايج آزمون تي مستقل بين دوگروهي بيانگر آن است که به لحاظ انسجام و همبستگي اجتماعي، دانش و مهارت اجتماعي، برون گرايي اجتماعي، ارتقاي کيفيت زندگي، اعتماد به نفس، مشارکت و تعامل اجتماعي بين دو روستاي ده زيارت و چنارويه تفاوت معناداري وجود دارد و تنها در مسووليت پذيري اجتماعي و تعلق مکاني، تفاوت دو روستا معنا دار نيست.