نتايج پيوند قرنيه لايه اي عميق قدامي در بيماران مبتلا به قوز قرنيه با و بدون کراتوکنژنکتيويت بهاره غير فعال

هدف: مقايسه پيامدهاي باليني پيوند قرنيه لايه اي عميق قدامي (Deep Anterior Lamellar Keratoplasty; DALK) در بيماران مبتلا به قوزقرنيه با و بدون کراتوکنژنکتيويت بهاره (Vernal Keratoconjunctivitis; VKC).
روش پژوهش: در اين مطالعه مقايسه اي گذشته نگر، 262 چشم مبتلا به قوزقرنيه (گروه 1) و 28 چشم داراي قوزقرنيه و VKC هم زمان (گروه 2) که تحت عمل DALK قرار گرفته بودند، براي ورود به پژوهش انتخاب شدند. متغيرهاي مورد بررسي شامل طول مدت پي گيري، بهترين حدت بينايي اصلاح شده (BCVA)، عيب انکساري، عوارض و بقاي پيوند بود.
يافته ها: ميانگين طول مدت پي گيري بيماران در گروه اول 38.6±20.2 ماه و در گروه دوم 34.4±20.9 ماه بود (p=0.21).
ميانگين BCVA بعد از عمل بر حسب لوگمار 0.19±0.11 در گروه 1 و 0.20±0.15 در گروه 2 (p=0.79) و BSCVA³20.40 به ترتيب، 19.6 درصد و 88.5 درصد چشم بود (p=0.48). مشکلات مرتبط با اپي تليوم در 31.3 درصد چشم ها در گروه 1 و 42.9 درصد چشم ها در گروه 2 (p=0.16) و ايجاد عروق جديد در مسير بخيه و ميکروآبسه ناشي از بخيه در چشم هاي داراي VKC بيش تر مشاهده شد (به ترتيب p=0.01 و p<0.001). در معاينه پي گيري ماه سي و سوم، ميزان بقا بدون رد پيوند 56 درصد در گروه 1 و 33.3 درصد در گروه 2 همراه با ميانگين دوره 41 و 32.1 ماه به ترتيب بود (p=0.15). ميزان بقاي پيوند 98.1 درصد در گروه 1 و 95 درصد در گروه 2 با ميانگين دوره 88.6 و 884.4 ماه بود (p=0.47).
نتيجه گيري: پيامدهاي باليني DALK در چشم هاي داراي قوزقرنيه و VKC هم زمان، قابل مقايسه با چشم هاي مبتلا به قوزقرنيه به تنهايي است. با اين وجود، از آن جايي که عوارضي از جمله ايجاد عروق جديد در مسير بخيه و آبسه در چشم هاي مبتلا به VKC هم زمان شايع تر مي باشد، پي گيري دقيق تر بيماران در اينگونه موارد ضروري است.