نقش توسعه کارآفريني در ارتقاي بهره وري نيروي کار: مقايسه تطبيقي کشورهاي درحال توسعه و توسعه يافته منتخب

ارتقاي بهره وري نيروي کار يکي از اهداف اصلي بنگاه هاي اقتصادي است و شناخت عوامل موثر بر آن همواره از سوي اقتصاددانان مورد تاکيد بوده است، از مهمترين عوامل موثر بر ارتقاي بهره وري نيروي کار مي توان به توسعه کارآفريني اشاره داشت، به طوريکه کارآفريني با سوق جامعه به سمت تغييرات فناورانه و مبتکرانه، شرايط لازم براي تبديل دانش جديد به خدمات و محصولات جديد و نهايتا بهره وري بالاي نيروي کار را فراهم مي کند. با توجه به اهميت اين مسئله، تحقيق حاضر بر اساس داده هاي سال 2011 و 2012 به بررسي تاثير توسعه کارآفريني بر بهره وري نيروي کار در دو گروه کشورهاي در حال توسعه و توسعه يافته با استفاده از روش رگرسيون GLS پرداخته است. نتايج اين مطالعه نشان مي دهد که در هر دو گروه کشورهاي مورد بررسي، سرمايه انساني تاثير نسبتا برابري در ارتقاي بهره وري نيروي کار دارد حال آنکه درخصوص تاثير سرمايه فيزيکي سرانه بر بهره وري نيروي کار تفاوت قابل ملاحظه اي وجود دارد. شايان ذکر است، شاخص کلي کارآفريني، نگرش کارآفريني و فعاليت کارآفريني بر ارتقاي بهره وري نيروي کار کشورهاي در حال توسعه و توسعه يافته تاثير مثبت و معناداري دارد، همچنين، تاثير شاخص انگيزه کارآفريني بر ارتقاي بهره وري نيروي کار مثبت است و معنادار نيست. نتايج اين مطالعه نشان مي دهد که مولفه هاي مربوط به دو شاخص نگرش و فعاليت کارآفريني در گروه کشورهاي در حال توسعه از سطح تاثيرگذاري پايين تري بر بهره وري نيروي کار نسبت به کشورهاي توسعه يافته برخوردار هستند.