اثر مديريت تلفيقي کود و رقابت علف هاي هرز بر کارايي، توان ذخيره سازي و انتقال مواد فتوسنتزي ميانگره هاي ساقه اصلي گندم

به منظور بررسي اثر مديريت تلفيقي کودهاي شيميايي و بيولوژيک در شرايط رقابت با علف هاي هرز بر توان تجمع و کارايي انتقال مجدد مواد فتوسنتزي در ساقه گندم آزمايش مزرعه اي در سال زراعي 91-1390 در دانشکده کشاورزي دانشگاه شهيد چمران اهواز اجرا شد. طرح آزمايشي به صورت کرت هاي يک بار خرد شده در قالب بلوک کامل تصادفي و با 3 تکرار بود. تيمار اصلي شامل، 5 روش مديريت تلفيقي (شامل روش هاي شيميايي، بيولوژيکي و تلفيق شيميايي با بيولوژيکي) و تيمار فرعي شامل 3 شدت رقابت با علف هرز خردل وحشي (تراکم 7، 14، 21 بوته در مترمربع) بود. طول و وزن خشک ميانگره هاي مختلف آن (پدانکل، پنالتيميت: ميانگره ما قبل آخر، ميانگره هاي پاييني) و هم چنين کارايي انتقال مجدد مواد فتوسنتزي اندازه گيري شد. نتايج اين آزمايش نشان داد که با تغيير درصد کودهاي شيميايي نسبت به کودهاي بيولوژيک، کارايي ذخيره سازي و انتقال مواد فتوسنتزي ميانگره هاي ساقه تغيير يافت. تيمار 50 درصد کودشيميايي و مجموع کودهاي بيولوژيک بيش ترين درصد کارايي انتقال مجدد (43.30)، درصد انتقال مجدد (51.10) و مقدار ماده خشک انتقال يافته (2.09 گرم) را دارا بودند. اثر روش هاي مديريت تلفيقي کود بر کارايي انتقال مجدد ماده خشک بيش تر از تيمار رقابت با علف هاي هرز بود. بعلاوه، در هر سه گروه از ميانگره هاي ساقه، صفت وزن بيش تر از صفت طول تغيير داشت. نتايج اين آزمايش نشان داد که اجراي روش هاي تلفيقي کود در مقايسه با روش کاملا بيولوژيکي شرايط متعادل تري براي خصوصيات ميانگره هاي گندم فراهم مي کند.