شناسايي و اولويت بندي مولفه هاي انتقال فناوري هاي پيشرفته در سطوح گوناگون آمادگي فناوري (TRLs)

بي شک يکي از راهبردهاي دستيابي به اقتصاد دانش بنيان، انتقال فناوري هاي پيشرفته و تبديل آن به مزيت رقابتي پايدار شرکت هاست. در پژوهش هاي اخير، به سطوح آمادگي فناوري به عنوان عاملي تعيين کننده در انتقال فناوري هاي پيشرفته کمتر توجه شده است. نگارنده در اين پژوهش بر اساس مباني نظري، پيشينه پژوهش و مدل لاي و تي ساي به دنبال شناسايي و اولويت بندي مولفه هاي انتقال فناوري هاي پيشرفته در سطوح گوناگون آمادگي فناوري است. اين پژوهش از نظر هدف کاربردي و از نظر روش آميخته اکتشافي است. جامعه آماري در بخش کيفي، خبرگان و در بخش کمي کارآفرينان شرکت هاي فناوري پيشرفته است. نمونه آماري در بخش کيفي ده نفر است که به روش گلوله برفي انتخاب شد و در بخش کمي صد نفر است که به روش تصادفي ساده انتخاب شد. در بخش کيفي، ابزار گردآوري داده ها مصاحبه نيمه ساختاريافته و در بخش کمي، پرسشنامه محقق ساخته است. تحليل داده هاي کيفي به روش کدگذاري و تحليل داده هاي کمي با آزمون آنووا و فريدمن انجام گرفته است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد در دو فاز شکل گيري مفهوم نظري و ساخت نمونه آزمايشي، عوامل انساني بيشترين تاثير را بر موفقيت انتقال فناوري هاي پيشرفته دارد. همچنين، در فاز تجاري سازي، عوامل صنعتي بيشترين تاثير را بر موفقيت انتقال فناوري هاي پيشرفته دارد. توجه به اين عوامل هنگام انتقال فناوري هاي پيشرفته به کارآفرينان و مديران شرکت هاي فناوري هاي پيشرفته توصيه مي شود.