بررسي رابطه دانش پيشين با تشخيص فرصت هاي کارآفرينانه: نقش ميانجي هوشياري کارآفرينانه و يادگيري کارآفرينانه

با توجه به پيشينه تحقيق، دو عامل موثر بر فرايند تشخيص فرصت يعني دانش پيشين کارآفرين و ويژگي هاي شناختي شناسايي شدند. سپس براي بررسي تاثير دانش پيشين بر تشخيص فرصت همراه با نقش ميانجي گري ويژگي هاي شناختي در قالب دو مفهوم هوشياري کارآفرينانه و يادگيري کارآفرينانه مدل مفهومي تحقيق تدوين و فرضيه هاي هفت گانه تعيين شدند. در اين مطالعه که از نوع توصيفي- همبستگي است، نمونه گيري به صورت تصادفي ساده انجام گرفته است و حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران تعيين شد، که سرانجام 67 نفر مطالعه شدند. گردآوري داده هاي کمي پژوهش نيز از طريق توزيع پرسشنامه در ميان کارآفرينان صنعت نانوتکنولوژي استان تهران صورت گرفت. براي تجزيه و تحليل داده ها و بررسي فرضيه ها از روش مدل سازي معادلات ساختاري به روش حداقل مربعات جزئي استفاده شد که به اين منظور نرم افزار آماري Smart PLS به کار گرفته شد. در نهايت، يافته ها نشان از تاييد تمام فرضيه هاي پژوهش داشت، به طوري که تاثير مثبت دانش پيشين بر تشخيص فرصت، هوشياري کارآفرينانه و يادگيري کارآفرينانه تاييد شده است و همچنين تاثير مثبت هوشياري کارآفرينانه و يادگيري کارآفرينانه بر تشخيص فرصت نيز تاييد شدند. در ضمن، نقش ميانجي هوشياري و يادگيري کارآفرينانه در رابطه دانش پيشين و تشخيص فرصت تاييد شد.