تاثير آفتاب دهي (سولاريزاسيون) و کمپوست بر ميزان فتوسنتز، طول ساقه و وزن ميوه هاي گوجه فرنگي (Lycopersicum esculentum)

در اين پژوهش تاثير استفاده کمپوست و آفتاب دهي به صورت جداگانه و توامان بر روي گياه گوجه فرنگي (Lycopersicum esculentum) مورد بررسي قرار گرفت. بستر کشت گوجه فرنگي به مدت 2 ماه هر روز در حدود 14 ساعت آفتاب دهي شدند تا درجه حرارت خاک به بالاي 60 درجه سانتي گراد برسد. پس از طي دوران آفتاب دهي کمپوست که به روش هاي مختلف ايجاد شده بود تا عمق 20 سانتي متري با خاک مخلوط شد. هدف از کاربرد آفتاب دهي در اين پژوهش از بين بردن علف هاي هرز و آفات جهت کاهش رقابت، افزايش رشد ميوه ها، پيکره رويشي گياه و فتوسنتز در قالب طرح فاکتوريل با بلوک هاي کامل تصادفي بود به اين ترتيب که با از بين بردن علف هرز ميزان سايه اندازي برروي بوته کاهش يافته و افزايش فتوسنتز را در برداشت و هدف از کاربرد کمپوست افزايش توان رشد و تغذيه گياه با استفاده از مواد ارگانيک بود و به طور کلي هدف از به کاربردن کمپوست و سولاريزاسيون اجرا کردن يک آزمايش در قالب يک مزرعه ارگانيک بود. نتيجه پژوهش به اين ترتيب بود که افزايش وزن ميوه ها به طور کامل و محسوس مشاهده شد و تا حدود 37% افزايش عملکرد را در پي داشت اين افزايش عملکرد به دليل حذف علف هاي هرز با استفاده سولاريزاسيون بوده به طوري که سايه اندازي علف هرز با اين روش حذف شده و همچنين به دليل عدم وجود علف هرز ديگر رقابتي بين گياه و علف هرز وجود ندارد. در پي استفاده از کمپوست در خاک به طور چشم گيري ميزان رشد فتوسنتز و پيکره رويشي افزايش داشت. به دليل وجود مواد مغذي و ارگانيک و موجودات زنده اعم از آکتينوميست ها و پروتوزاها که عمل تثبيت را افزايش مي دهند بستر کشت غني و مغذي شد و همچنين نابود سازي عوامل بيماري زا از مهم ترين جنبه هاي توليد کمپوست است. در فرآيند کمپوست سازي و به طور مشخص کاربرد توامان آن با سولاريزاسيون عوامل بيماري زا حذف شدند.